بذر یا تخم یا دانه به بخشی از گیاهان که برای تکثیر مورداستفاده قرار می‌گیرد گفته می‌شود. درواقع بذر یک گیاه زنده می‌باشد که هنوز رشد نکرده است و درصورتی‌که شرایط لازم فراهم شود شروع به رشد خواهد کرد. قسمت‌های مختلف بذر را می‌توان در سه دسته کلی و عمومی قرارداد:
رویان (جنین):
رویان درواقع یک محور است که در قسمت بالا و پایین آن دو نقطه رویشی وجود دارد. با رشد منطقه بالایی ساقه و با رشد منطقه پایینی ریشه‌چه تولید می‌شود. زمانی که بذر شروع به جوانه‌زنی می‌کند ابتدا ریشه‌چه گیاه بیرون می‌آید و سپس محور مربوط به ساقه از بذر بیرون می‌آید و قابل‌مشاهده می‌شود. رویان یک بذر، همیشه فعال و آماده به فعالیت و جوانه زدن نیست و گاهی موانعی بر سر راه شروع فعالیت آن وجود دارد. مثلاً یا خودش هنوز نابالغ است و یا اینکه به دلیل وجود برخی مواد و یا پوسته محکم بذر امکان فعالیت برای آن وجود ندارد. به همین دلیل گاهی لازم است که قبل از کاشت بذر برخی گیاهان کارهایی خاص همانند قرار دادن آن در محیطی سرد و مرطوب و یا کارهای متفاوت دیگری انجام داد که رویان از حالت خواب و رکود دربیاید و فعال شود.
بافت ذخیره بذر:
از زمانی که بذر جوانه بزند تا زمانی که برگ‌های اولیه شکل بگیرند و بتوانند با کمک نور غذا سازی و فتوسنتز انجام دهند، انرژی فعالیت‌های بذر از طریق مواد ذخیره و موجود در درون بذر تهیه می‌شود. بنابراین اینکه یک بذر دارای مواد ذخیره‌ای کافی باشد برای رشد و نموی بعدی آن بسیار مهم است. تولید و ذخیره سازی این مواد زمانی انجام می‌گیرد که بذر هنوز به گیاه مادری خود وصل است. یعنی مثلاً گیاهی داریم که در حال گلدهی و تشکیل میوه است. هر مقدار که شرایط محیطی و نگهداری این گیاه بهتر باشد، بذرهایی با مواد ذخیره‌ای مرغوب‌تری نیز شکل می‌گیرند و درنتیجه در آینده گیاهی باکیفیت بهتر از آنان تولید می‌شود
پوشش بذر:
معمولاً پوشش بذر خشک و سفت می‌شود تا از جنین و بافت‌های ذخیره‌ای داخل بذر نگهداری کند و در حین جابجایی و انتقال به این دو جزء داخلی بذر آسیب نرسد. بنابراین وجود داشتن و سالم بودن این پوشش بسیار مهم است اما گاهی همین پوشش می‌تواند مانعی بر سر راه جوانه‌زنی بذرها باشد که در این صورت می‌بایست با روش‌هایی از ضخامت پوسته بذر کم کرد تا جذب آب و جوانه‌زنی بذر با سهولت بیشتری انجام شود.
روش انبار کردن بذر:
گاهی لازم می‌شود که برای مدت‌زمانی بذرهای یک گیاه انبار و ذخیره شوند تا زمان مناسب کاشت آنان فرابرسد. طول مدت‌زمان نگهداری بذرها در انبار بستگی به نوع بذر و گیاه، شرایط بذر و همچنین شرایط انبار دارد. برخی گیاهان را برای مدت‌زمان طولانی‌تر و برخی را کوتاه‌تر می‌توان انبار کرد. همچنین بذر قوی از بذر ضعیف از انبارداری طولانی‌تری برخوردار است و یا اینکه انبارهای خنک و خشک بسیار مناسب‌تر از انبارهای گرم و مرطوب هستند.
اصولاً قبل از قرار دادن بذرها در انبار باید آنها را برای مدتی مثلاً ۳-۲ هفته در مکانی با دمای معمولی اتاق و به‌دوراز نور مستقیم قرارداد تا رطوبت اضافی خود را از دست بدهند. در این رابطه اگر بذرها را بر روی سطح زمین پارچه و یا سینی پخش‌کنیم تبادل هوا و تهویه و درنتیجه خشک شدن بهتر انجام می‌شود. وجود این رطوبت اضافی در بافت بذر می‌تواند موجب شیوع بیماری‌های قارچی در طی نگهداری در انبار شود. معمولاً برای بذرهای اغلب گیاهان گل‌دار زینتی سبزی‌ها و گیاهان زراعی و درختان میوه رطوبت مناسب بافت بذر اکثر گیاهان و البته نه تمامی آنان در حد ۶-۴ درصد است. از طرف دیگر رطوبت هوای انبار نیز مسئله ساز است. برای نگهداری اکثر بذرها رطوبت نسبی هوای انبار در حدود ۲۵%-۲۰% در نظر گرفته می‌شود البته هر مقدار دمای انبار پایین‌تر باشد می‌توان رطوبت نسبی هوا را بیشتر در نظر گرفت. به‌طور کل به ازا هر ۵ درجه سانتی‌گراد از دمای انبار طول عمر بذر دو برابر می‌شود.
در انبارداری حرفه‌ای بذرها دمای انبار را در حدود صفر تا ۱۸- درجه سانتی‌گراد در نظر می‌گیرند اما توجه داشته باشید که در چنین دمایی رطوبت نسبی محیط نیز از حدود ۷۰٪ کمتر نیست. اگر در چنین دمایی رطوبت نسبی کم باشد و دما تا این حد سرد باشد قطعاً به بذر آسیب می‌رسد. در شرایط معمولی و خانگی بهترین دمای انبار حدود ۱۰-۱ درجه سانتی‌گراد است. اگر این دما امکان پذیر نیست و دمای بیشتری در انبار موجود است حتماً می‌بایست نسبت به عدم وجود رطوبت اضافی چه در بافت بذرها و چه در هوا و اتمسفر انبار اطمینان حاصل کرد زیرا وجود رطوبت به همراه دمای بالا و نامناسب به معنی کاهش حتمی کیفیت و قدرت جوانه زنی بذرها است.
برای بسته بندی بذرها البته به شرط اینکه بذر رطوبت داخلی اضافه نداشته باشد و شرایط انبار نیز مساعد باشد از قوطی‌های فلزی و آلومینیومی و یا کیسه‌های پلاستیکی با ضخامت بیش از ۳ میلی‌متر باشند استفاده می‌شود. این مواد مانع از ورود هوای مرطوب به اطراف بذرها می‌شوند به همین دلیل پاکت‌های کاغذی و یا پارچه‌ای از بذرها در برابر تغییرات محیط حفاظت نمی‌کنند.
طول عمر بذر:
هر مقدار که شرایط نگهداری بذرها در سطح بالایی قرار داشته باشد و یا هرقدر که کیفیت بذر بالا باشد بازهم بذرهای گیاهان مختلف از نظر طول عمر طبیعی باهم متفاوت هستند و این یک مسئله ژنتیکی است. اگرچه با بهینه کردن شرایط نگهداری و انبار می‌توان طول عمر را افزایش داد اما بیش از ویژگی ژنتیکی بذر یک نوع گیاه نمی‌توان انتظار داشت که بعد از مدت‌زمان مشخص و طول عمر معمول خود، بازهم کیفیت خود را حفظ کند. بذرها ازنظر طول عمر طبیعی که دارند در سه گروه قرار می‌گیرند.
بذرهای کوتاه عمر همانند درختان مناطق معتدل که بذرهایشان معمولاً در بهار می‌رسد همانند سپیدار، افرا، بید و نارون که از چند روز و حداکثر تا یک سال زنده می‌مانند. در شرایط طبیعی و در طبیعت بذر این نوع گیاهان بعد از رسیدن بر روی درخت مادری و ریزش به زیر آن، فوراً در خاک جوانه می‌زنند و نیازی به گذران فصول پاییز و زمستان نیست. همچنین بذر اکثر گیاهان گرمسیری و همچنین نیمه گرمسیری همانند قهوه، ازگیل ژاپنی، انواع نخل‌ها، انبه، کاکائو، خرمالو و مرکبات و یا بذرهایی که لپه‌ها (قسمت خوراکی) بزرگی دارند همانند بادام، فندق، گردو، شاه‌بلوط و پسته نیز در این گروه قرار می‌گیرند. توجه کنید که گذر زمان به معنی عدم جوانه‌زنی این بذرها نیست بلکه به معنی کاهش درصد جوانه‌زنی و یا کاهش کیفیت گیاه تولیدشده توسط این بذرها است.
بذرهایی با عمر متوسط همانند بذر اکثر درختان سوزنی‌برگ سبزی‌ها و گل‌ها و غلات که معمولاً ۵-۲ سال و در بهترین شرایط نگهداری حداکثر تا ۱۵ سال زنده می‌مانند.
بذرهای بلند عمر که بذرهایی با پوسته سخت هستند که حداقل ۲۰-۱۵ سال زنده می‌مانند. معمولاً بذر علف‌های هرز در این گروه قرار می‌گیرند.
ضدعفونی بذر قبل از کاشت:
برای جلوگیری از شیوع بیماری‌هایی که عامل آنها در خاک زندگی می‌کند می‌توان آنان را با برخی مواد ضدعفونی کرد که این مواد را نیز می‌توان در سه گروه قرار داد:
موادی که فقط سطح بیرونی بذر را ضدعفونی می‌کنند همانند هیپوکلریت سدیم و یا هیپوکلریت کلسیم. به بیان ساده‌تر برخی از ضدعفونی کننده‌ها و سفید کننده‌های خانگی جز این گروه هستند البته توجه کنید برای جلوگیری از آسیب به بذر این مواد را باید به شکل رقیق شده استفاده کرد معمولاً محلول ۲ درصد را استفاده می‌کنند.
موادی هستند که می‌توانند عوامل بیماری‌زای درون بذر را نیز نابود کنند که از این مواد می‌توان به فرم آلدئید و کلرید جیوه (به غلظت ۴-۲ در هزار) و آب گرم (۵۶-۵۰ درجه سانتی‌گراد به مدت ۳۰-۱۵ دقیقه) اشاره کرد.
گروه بعدی این مواد، آنهایی هستند که مانع از فعالیت قارچ‌ها و آفت‌ها بر روی بذرها می‌شوند که ازجمله قارچکش‌ها می‌توان به کاپتان و سرزان و از آفت‌کش‌ها می‌توان به لیندین و آلدرین اشاره کرد.
خفتگی بذر یا خواب بذر:
گاهی با وجود اینکه شرایط محیطی برای جوانه‌زنی بذرها مساعد و مناسب است، بذر جوانه نمی‌زند. در این صورت گفته می‌شود که بذر در حالت خفتگی و رکود است. در چنین شرایطی می‌بایست کارهایی انجام دهیم که بذر خفتگی خود را از دست بدهد اما اینکه چه‌کارهایی باید انجام دهیم بستگی به نوع خفتگی بذر دارد. در ادامه معروف‌ترین انواع خفتگی و راه‌کارهای از بین بردن آنان را برایتان توضیح می‌دهم توجه کنید بعد از انجام تیمارهایی جهت از بین بردن خفتگی بذر، بذرها را باید بلافاصله کاشت و این بذرها را به‌طور کل نمی‌توان مجدداً انبار کرد:
خفتگی فیزیکی و مکانیکی (پوسته بذر)- عامل رکود و خفتگی فیزیکی بذر پوشش سفت آن است که مانع از جذب آب توسط بذر و در نتیجه مانع از فعال شدن رویان جهت جوانه‌زنی می‌شود. از طرفی گاهی باوجود پوشش سفت‌وسخت بذر آب جذب می‌شود اما رویان به دلیل سفتی پوسته بذر نمی‌تواند توسعه یابد و به بیرون راه یابد. گیاهانی که بذر آنان خفتگی فیزیکی و یا مکانیکی دارند می‌توان به فندق، گردو، پسته، بلوط، اقاقیا، اکاسیا و میوه‌های هسته‌دار مانند بادام، هلو، شلیل گوجه، زردآلو، گیلاس و آلبالو و یا گیاهانی همانند سیب زمینی، گوجه‌فرنگی، فلفل، بادمجان، لوبیا، اختر، شمعدانی، چغندر و پیچک اشاره کرد. گاهی این خفتگی فیزیکی بعد از کاشت بذرها و به دلیل گرما و آبی که در زیرخاک وجود دارد خودبه‌خود و به تدریج از بین می‌رود و بذر جوانه خواهد زد و نیازی به انجام کاری خاص برای از بین بردن آنان نیست مثل گوجه‌فرنگی فلفل و بادمجان که در صورت وجود دما و وجود رطوبت مناسب خاک به‌تدریج شروع به جوانه‌زنی می‌کنند اما گاهی نیز این عوامل طبیعی آن‌قدر که باید و شاید مؤثر نیستند و می‌بایست تیمارهای خاصی انجام داد تا بذر بتواند سریع‌تر و بهتر جوانه بزند.
در چنین مواردی و برای از بین بردن خفتگی فیزیکی از روش‌هایی همانند خراش دهی مکانیکی سطح بذر که با وسایلی همانند کاغذ سنباده و یا سوهان استفاده می‌کنند. در این روش اگر تعداد بذر زیاد باشد آنها را هرماه با سنگریزه به درون دستگاهی گردان همانند مخلوط‌کن‌های سیمان می‌ریزند تا در اثر ساییده شدن با سنگریزه‌ها پوشش بذرها نازک شود. روش دیگر خراش دهی استفاده از برخی اسیدها است. مثلاً بذرها در اسیدی همانند اسیدسولفوریک (۹۰-۲۰ درصد) به نسبت یک قسمت بذر و دو قسمت اسید قرار می‌گیرند و خیس می‌خورند ودر طی این مدت چند بار هم زده می‌شوند. در هر مرتبه نیز نباید بیش از ۱۰ کیلو بذر استفاده شود. مدت‌زمان باقی ماندن بذر در اسید بستگی به نوع بذر و ضخامت پوسته آن و دمای محلول اسید دارد و می‌تواند از ۱۰ دقیقه تا شش ساعت طول بکشد بعد از اتمام این مدت‌زمان، بذرها به مدت ۱۰ دقیقه با آب شسته می‌شوند تا باقیمانده اسید از روی آنان پاک شود. این روش بیشتر در بخش صنعتی استفاده می‌شود و کمتر در محیط خانه استفاده می‌شود. روش دیگر از بین بردن این نوع خفتگی بکار بردن و خیساندن بذرها در آب گرم است. یعنی بذرها را در آب گرم ۱۰۰-۷۷ درجه به مدت ۲۴-۱۲ ساعت می‌خیسانند که البته مقدار آب می‌بایست ۵-۴ برابر حجم کل بذرها باشد تا مؤثر واقع شود و گرما به تمامی بذرها برسد. البته این گرما برای مقطع زمانی اولیه است و آب به‌تدریج در طی مدت ۲۴-۱۲ ساعت سرد می‌شود. بذرهایی که به این تیمار پاسخ می‌دهند متورم می‌شوند اما بذرهایی که بدون تغییر باقی می‌مانند و متورم نمی‌شوند دوباره باید خیساندن را برایشان تکرار کرد و خفتگی شیمیایی (خفتگی بازدارندگی). گاهی دلیل وجود برخی مواد شیمیایی موجود در ساختار بذر و قسمت‌های مختلف آن، رویان نمی‌تواند فعال شود و جوانه بزند.
از بذرهایی که خفتگی شیمیایی دارند می‌توان به این موارد اشاره کرد: اکثر میوه‌هایی که قسمت گوشتی و خوراکی دارند همانند مرکبات جالیزی‌ها میوه‌های هسته‌دار، سیب، گلابی، انگور، گوجه‌فرنگی به همین دلیل است که گفته می‌شود ابتدا بذرهای این گیاهان را باید از درون میوه و قسمت گوشتی درآورد و به خوبی شست تا تمام باقیمانده میوه از اطراف بذر پاک شود. از دیگر گیاهان که به دلایل مختلف دیگر دارای خفتگی شیمیایی هستند می‌توان به گیاهان کویری، زنبق، خردل، کتان، بنفشه، اسطوخودوس اشاره کرد. این گیاهان یا به دلیل وجود مواد شیمیایی خاص و یا لعاب داخلی که تولید نمی‌کنند دچار خفتگی شیمیایی می‌شوند.
خفتگی مروفولوژیکی و فیزیولوژیکی مربوط به رویان، همان‌طور که اشاره کردیم رویان یکی از اجزا داخلی بذر است. گاهی رویان به شکل نابالغ و توسعه نیافته باقی می‌ماند و باید تیمارهایی انجام داد تا رویان تحریک شود و برسد و آماده جوانه زنی شود. گاهی رویان کوچک است و به خوبی رشد نکرده است و توانایی جوانه زنی ندارد. در این حالت وجود یک دوره گرما برای بزرگ شدن آن لازم است همانند تاج‌الملوک، زبان در قفا، شقایق، آزالیا، زبان گنجشک، به داغ، پامچال، هویج، شمشاد و کاج درختان زبان گنجشک و گونه‌های گیاهان گرمسیری مختلف و گوناگون.
برای از بین بردن رکود و خفتگی بذرهایی که رویان نابالغ دارند کافی است که بسته به نوع بذر آنها را برای چند روز تا چند ماه در مکانی مناسب با دمای مناسب که گرم محسوب می‌شود انبار کرد تا رشد رویان درون بذر کامل شود و لزومی به انجام کار دیگری نیست. میزان گرما و مدت‌زمانی که برای بذر این گیاهان لازم است تا رویان آنها رشد کند و بزرگ شود متفاوت و متغیر است. مثلاً بذرهای گونه‌های مختلف نخل به‌طور عادی نیاز دارند تا چند سال انبار شوند تا رویان کوچک آنان به‌تدریج بزرگ شود اما می‌توان به انبار کردن آنان به مدت سه ماه در دمای ۴۰-۳۸ درجه چنین شرایطی را برای رویان کوچک آنان فراهم کرد تا در مدت زمان کوتاه‌تری رشد کنند. برای سایر گیاهان به‌غیراز نمونه‌هایی که گرمسیری محسوب می‌شوند معمولاً انبار کردن برای چند ماه در مکانی خشک با دمای ۳۰-۱۵ درجه و تاریک مناسب است.
گاهی رویان به اندازه کافی رشد کرده است و بزرگ شده است اما باز هم به دلیل وجود برخی بازدارنده‌های رشد در درون بذر به شکل خفته و غیر فعال باقی می‌ماند همانند بذر اکثر درختان و درختچه‌ها و گیاهانی که بومی مناطقِ معتدله هستند و در این صورت و برای از بین بردن این مشکل و کم کردن میزان این بازدارنده‌ها می‌توان از روش سرمادهی مرطوب استفاده کرد. بدین صورت که بذرها را برای مدتی تحت سرمادهی مرطوب قرار می‌دهند. مدت زمان نیز بستگی به نوع بذر دارد و بین یک الی ۴ ماه متغیر است. ابتدا بذرها به مدت ۲۴-۱۲ ساعت خیسانده می‌شوند و سپس در میان موادی که تهویه و کمی رطوبت دارند همانند پیت ماس، کوکوپیت، پرلیت و … قرار می‌گیرند و در درون یخچال با دمای ۷-۲ درجه گذاشته می‌شوند. محیط سرمادهی مرطوب همواره باید مرطوب باقی بماند و توجه داشته باشید دمای مناسب برای سرمادهی مرطوب گیاهان مختلف متفاوت است و دمای ۷-۲ درجه طیف گسترده‌ای از گیاهان را در بر می‌گیرد.
همچنین نیاز سرمایی بذر برخی از گیاهان همانند درختان میوه را می‌توان با کمک سرمای طبیعی که در طی پاییز و زمستان وجود دارند برطرف کرد. مثلاً بذرهای این‌گونه از درختان را می‌توان به شکل لایه به لایه در میان ماسه قرارداد و در طی فصل خنک در فضای باز نگهداری کرد.