تفاوت جوشکاری آرگون با جوش معمولی به تفاوت در روش جوشکاری باز می‌گردد. جوشکاری معمولی یا همان جوشکاری قوس الکتریکی نسبت به جوشکاری آرگون بسیار ارزان‌تر است و قابلیت دسترسی آن نیز بسیار راحت است. با جوش الکترود دستی می‌توان مکان‌هایی با محدودیت دسترسی را به راحتی اتصال داد.
در جوشکاری الکترود دستی به دلیل سوختن پوشش الکترود دود بسیار زیادی تولید می‌شود که این دود در مقدار زیاد برای سلامتی جوشکار مضر است. همچنین در شرایط جوی بد نمی‌توان از این روش استفاده کرد. از طرفی پس از هر پاس از جوشکاری باید گل جوش یا سرباره را از روی خط جوش برداشت تا قطعه مجدد آماده پاس جوش بعدی شود.
در جوشکاری آرگون شاهد کیفیت بسیار بالای مقطع جوشکاری شده خواهیم بود. یکی از موارد مهم تفاوت جوشکاری آرگون با جوش معمولی در این است که در روش تیگ می‌توان حتی بدون استفاده از یک سیم جوش پرکننده یا فیلر متال و تنها با ذوب دو فلز مجاور هم، اتصال را ایجاد کرد. در روش تیگ می‌توان طیف گسترده‌ای از آلیاژها را به یکدیگر متصل نمود.
با جوشکاری CO2 می‌توان در تمام وضعیت‌ها جوشکاری را انجام داد. این روش سرباره بسیار کمی دارد و در برخی مواد سرباره ندارد که این خود یکی از موارد تفاوت جوش معمولی با جوشCO2 است. همچنین می‌توان به صورت مستمر سیم جوش را تغذیه کرد و زمان تعویض الکترود در این روش وجود ندارد.
تفاوت جوش آرگون و CO2
استحکام خط جوش: استحکام جوشکاری آرگون نسبت جوش CO2 بیشتر است. علت آن نیز ایجاد قوس باریک‌تر و متمرکزتر در روش جوشکاری آرگون است.
سرعت جوشکاری: از این منظر، جوشکاری آرگون نسبت به جوشکاری CO2 از سرعت کمتری برخوردار است. در جوش CO2 با توجه به اینکه گرمای ناشی از جوشکاری به دلیل پهن‌تر بودن حوضچه مذاب، سریع‌تر منتقل می‌شود، می‌توان با سرعتی بالاتر جوشکاری را انجام داد.
گاز محافظ: همانطور که از نام این دو روش پیداست، در روش جوشکاری آرگون از گاز آرگون و در روش جوش CO2 از گاز کربن دی اکسید به عنوان گاز محافظ استفاده می‌شود. در جوشکاری آرگون به دلیل احتمال واکنش الکترود تنگستنی با اکسیژن و کربن دی اکسید، از گاز آرگون استفاده می‌شود که خنثی است و با تنگستن واکنش نمی‌دهد.
ویژگی‌های ظاهری: از آنجا که پاشش مذاب در روش جوشکاری آرگون کمتر است، ناحیه اطراف جوش تمیزتر بوده و از این جهت جلوه و نمای زیباتری دارد.
دشواری عملیاتی: جوشکاری CO2 از نظر اجرا، بسیار راحت‌تر از جوشکاری آرگون انجام می‌شود. یکی از دلایل این امر آن است که در جوشکاری آرگون (TIG) فیلر متال به صورت دستی به حوضچه مذاب اضافه می‌شود. همچنین میزان آمپر فرآیند در این نوع جوشکاری با استفاده از یک پدال، تنظیم می‌شود که این مورد فرایند را برای اپراتور آن می‌تواند سخت‌تر نماید.
قیمت: استفاده از گاز آرگون یکی از دلایلی است که سبب می‌شود هزینه جوشکاری آرگون نسبت به جوش CO2 بیشتر باشد. علاوه بر این با توجه به اینکه جوشکاری آرگون فرآیند دشوارتری بوده و نیاز به نیرویی متخصص دارد، طبیعی است که قیمت آن نیز نسبت به سایر روش‌های جوشکاری بیشتر باشد.
تفاوت جوش برق (قوس الکتریکی) و CO2
کیفیت: در روش جوش برق با توجه به سرباره کمتر در خط جوش و همچنین پاشش کمتر مذاب، کیفیت جوشکاری نسبت به روش CO2 بهتر است. همچنین در روش GMAW رسوبات هیدروژنی کمتری تولید می‌شود و احتمال ایجاد خطر ترک هیدروژنی کاهش می‌یابد. اما جوش CO2 دارای عمق نفوذ بیشتری نسبت به جوش برق است.
قابلیت اتوماسیون: جوش برق نسبت به جوشکاری CO2 قابلیت خودکار شدن بیشتری دارد هرچند جوش CO2 را نیز با تجهیزات و پارامترهای مناسب می‌توان به صورت خودکار انجام داد.
قیمت: از آنجا که هزینه جوشکاری در این دو روش به متغیرهای مختلفی بستگی دارد و هردو به پارامترهای یکسانی بستگی ندارند، مواردی چون هزینه الکترود، هزینه گاز محافظ، سرعت جوشکاری، تجربه اپراتور و … از جمله عوامل اثرگذار در هزینه نهایی این دو فرآیند به شمار می‌آیند. بنابراین برای مقایسه باید مجموع این عوامل را در نظر داشت.