معمولا زمانی از جوش تیگ یا آرگون استفاده می‌شود که جوشکاری برای یک محیط تمیز یا ساخت جوش از قوس الکتریکی انجام شود.

ضخامت فلزاتی که جوشکاری می‌شوند در این دو روش متفاوت هستند از جوشکاری CO2 معمولا برای جوش‌دادن فلزات نازک استفاده می‌شود؛ روش جوشکاری با گاز آرگون برای جوشکاری قطعات کار ضخیم نیز کار برد دارد. همچنین، در روش جوشکاری میگ از گاز CO2 و در تیگ از گاز آرگون به عنوان لایه محافظ استفاده می‌شود. از جوشکاری میگ در فرآیند جوش به صورت مداوم می‌توان استفاده کرد؛ اما جوشکاری تیگ به صورت نقطه‌ای است. سرعت جوشکاری میگ نسبت به تیگ بالاتر است.

گرمای شدید جوشکاری و مذاب و جرقه مربوطه می تواند باعث سوختگی شود. سوختگی و ضایعات چشمی می تواند ناشی از مذاب، تکه های فلز، جرقه و الکترود داغ باشد. به علاوه گرمای زیاد و مدت طولانی در گرما ماندن می تواند باعث گرمازدگی شود. جوشکارها می بایستی از علائم گرمازدگی ( مثل احساس خستگی، سرگیجه، کاهش اشتها، تهوع، درد های شکمی و تحریک پذیری) اطلاع داشته باشند.