موسسه فرهنگی هنری بین المللی مهرجان اهواز

اولا ، در بيشتر مواقع در ارتفاع خاصي از محل استقرار تماشاگران قرار دارد ، در ثاني فاصله اي بين تماشاچي و بازيگران وجود دارد كه حداقل آن به 3 متر مي رسد كه درمقايسه با تلويزيون فاصله زيادي است ( با توجه به اين كه تصويري كه تماشاگر رديفهاي انتهايي از صحنه مي بيند ، با صحنه اي كه بيننده رديف هاي نخست با آن روبروست ، كلي توفير دارد !) نور پردازي در تئاتر هر چقدر هم كه نزديك به كار رئال باشد ، واقعي مطلق نيست و در بيشتر مواقع فقر نورهاي موجود در سالن براي تكميل نورپردازي مزيد بر علت مي گردد. رنگ لباس ، طراحي صحنه و دكور موجود در نمايش نيز از عناصر ديگر تاثير گذار بوده و ميتواند ذهن تماشاگر را در برخي مواقع به خود معطوف نمايد . در سالن هاي كوچك بسته به فاصله تماشاگران از محل اجراي نمايش ، نور پردازي و ... گريم به صورت سبك و رقيق انجام ميگيرد ، لازم به ذكر است كه حتي گريم سبك تئاتري با وجود رقت ، در تلويزيون و سينما به هيچوجه كاربرد ندارد .در سالن هاي بزرگتر وضع بر عكس حالت اول است. گريم بايد متناسب با نور موجود در صحنه ، لباس بازيگر و رنگهاي به كار رفته در آن و در صحنه باشد . همچنين تناسب آن با زمان نمايش (زماني كه داستان اتفاق افتاده ) ، نژاد شخصيت ها ، منطقه جغرافيايي ، نوع پوشش و آرايش مو بايستي رعايت گردد . گريمور با انجام گريم بر روي بازيگر وي را در رسيدن به شخصيت هدف ، ياري كرده و باعث تاثير بيشتر نمايش در بينندگان آن خواهد بود . در كار نمايش بازيگر به دليل استمرار حضور در صحنه و تداوم حس ، بيشترتحت فشار بوده و در صورتي كه نور پردازي و لباس نيز براي وي توليد زحمت نمايند ، به تدريج در هنگام بازي عرق كرده و باعث افت تاثير گريم خواهد شد . تماشاگر تئاتر ، بازيگران را از يك فاصله معين كه كمتر تغيير ميكند مشاهده ميكند در صورتي كه اين وضع در مورد چهره بازيگران سينما و تلويزيون متفاوت است . برخي از گريمور ها عقيده دارند كه گريم تئاتر ساده و كودكانه است و كساني كه در اصطلاح به آنها سنگين دست گفته ميشود به اين گونه كار ها مبادرت ميورزند . اين تفاوت ها و تفاوت هاي ديگر از اين دست باعث شده است تا كار گريم تئاتري متمايز از كارهاي ضبط شده وگاه مورد بي مهري همكـاران محتـرم قرار گيرد .

بربت، رود یا عود، سازی ایرانی از رده سازهای زهی زخمه‌ای است که در خاورمیانه از جمله ایران و کشورهای عربی رواج دارد. بربط از دیگر آلات موسیقی ایرانی می باشد که در زبان عربی آن را عود نامیده اند. عود سازی زهی زخمه ای محسوب می شود که دارای کاسه ای بزرگ و دسته ای کوتاه است. عود از جنبه تعداد سیم انواع گوناگونی دارد اما نوع معمول آن دارای 10 سیم است که به صورت دوتایی کوک می شوند و بعضی اوقات سیم یازدهم به سیم های دیگر اضافه می شود. از اجزای تشکیل دهنده ساز می توان اشاره به لیست زیر کرد: صفه رو - خرک و سیم گیر - دسته - شیطانک - سرپنجه - پل - گوشی ها

اصطلاح اکسپرسیونیسم اولین بار در نقاشی به کار رفت و برای تمایز از سبک امپرسیونیسم بود. دغدغه اکسپرسیونیست ها اغلب بیان تصورات، احساسات و رویاهایشان بود. بعد از جنگ جهانی اول این رویکرد در تئاتر کشور آلمان نیز رواج پیدا کرد. اکسپرسیونیست های آلمانی تلاش می کردند که حالات درونی انسان را نمایش دهند و سعی کردند قراردادهای منطقی و قاعده های متداول و منظم و آداب سخن و رفتار که در نمایش رئالیستی و ناتورالیستی بود را کنار بگذارند.

شاید قسمت زیادی از قطعات موسیقی ایرانی مثل تصنیف ها چهارمضراب ها و … بر اساس این دستگاه ساخته شده است،این دستگاه را می‌توان یکی از بزرگترین دستگاه‌های موسیقی ایرانی به شمار آورد. بسیاری از ترانه های موسیقی نواحی ایران در کوک هایی معادل شور اجرا می شوند.