چای گیلان در املش

روش های کاشت چای نسبتاً آسان است زیرا این گیاه می تواند در شرایط مختلفی رشد کند. اما با توجه به نوع چای و نحوه کاشت و پرورش آن ، چندین سال طول می‌کشد تا چای به اندازه کافی بزرگ شده و قابل برداشت شود، پس باید صبورانه از گیاه مراقبت کنید تا بعد از مدتی از داشتن یک محصول با کیفیت و خوش طعم لذت ببرید. مزارع کشت چای مانند جنگلی عظیم هستند و از درختان کوچکی تشکیل شده‌اند که به ندرت در ارتفاع بیش از ۱.۵ متر قرار می گیرند در حالت طبیعی، گیاهان چای می‌توانند حتی به ارتفاع ۱۰متر هم برسند. اما اگر قرار باشد از آن‌ها چای کشت شود باید در ارتفاع تقریبی ۲۰ر ۱ متر به طور مرتب هرس شده و نگهداری شوند تا چیزی که به عنوان چای شناخته می‌شود را شکل دهند، که پاک‌سازی و برداشت دستی را تسهیل می بخشد. کاشت و تکثیر چای قبلا تنها از طریق کاشت بذر صورت می گرفت اما امروزه کاشت گیاهان چای با استفاده از روش های مختلفی همچون پیوند، پاجوش، خوابانیدن ، قلمه زدن و اخیرا نیز به روش کشت بافت انجام می شود. قلمه ها از گیاهان انتخاب شده گرفته می شوند و سپس روی بسترهای پرورش چای قرار می گیرند و به مدت ۱۲ تا ۱۸ ماه باقی می مانند. به محض این که آنها به گیاهان ریشه دار تبدیل شدند، در کشت و زرع اصلی کاشته خواهند شد، به گونه ای که بوته هایی که به طور کامل رشد کرده و به بلوغ می رسند، کل منطقه کشت را پوشش خواهند داد. این گیاه به مدت ۴ سال بدون این که هیچ برگی از آن جدا شود باقی می ماند تا به ارتفاع مورد نظر برای برداشت و هرس برسد. تقریبا در پایان سال پنجم است که گیاه چای آماده است تا برداشت شود. این عملیات که شامل پاکسازی، برداشت و هرس کردن شاخه های جوان است، در یک دوره ۷ تا ۱۵ روزه بسته به رشد گیاه، شرایط آب و هوایی و مقدار چای که باید برداشته شود انجام می گیرد. گیاه چای بالغ معمولا بیش از ۴۰ یا ۵۰ سال زندگی نمی کند. با این وجود برخی از انواع آنها می توانند تا ۱۰۰ سال نیز زندگی کنند.یک موضوع قابل توجه دیگر، ایجاد جاده بین قطعات چایکاری شده است و هر اندازه ای که تعداد جاده در باغ چای زیادتر باشد عملیات مختلف داشت و برداشت بهتر و آسان تر انجام خواهد گرفت.

روغن درخت چای از برگ‌های درخت ملالوکا آلترنیفولیا به‌دست می‌آید. این درخت کوچک در کوینزلند و نیو ویلز جنوبی استرالیا رشد می‌کند. درخت ملالوکا آلترنیفولیا به‌نام درخت چای هم شناخته شده‌ است، ولی نباید آن را با گیاهی که برگ‌های آن چای سیاه یا سبز می‌شوند اشتباه گرفت. بومیان استرالیا قرن‌ها از روغن درخت چای به‌عنوان درمان سنتی استفاده می‌کردند. این افراد برگ‌های درخت چای را له می‌کردند تا روغن آن را بگیرند. این روغن برای درمان سرفه و سرماخوردگی استفاده می‌شد. یا اینکه آن را مستقیما روی پوست می‌گذاشتند تا زخم‌ها را با آن درمان کنند. امروزه روغن درخت چای را می‌توانید به‌صورت ۱۰۰ درصد خالص تهیه کنید. البته انواع ناخالص آن هم به‌صورت‌‌های ۵ تا ۵۰ درصد در بازار موجود هستند که برای پوست استفاده می‌شود. روغن درخت چای حاوی مواد مختلفی است. برای مثال ترپینن-۴-اول می‌تواند برخی باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها را ازبین ببرد. ترپینن-۴-اول همچنین می‌تواند فعالیت گلبول‌های سفید خون را افزایش دهد. این افزایش کمک می‌کند تا راحت‌تر بتوانید با میکروب‌ها مبارزه کنید. این خواص میکروب‌زدایی باعث می‌شود روغن درخت چای درمانِ طبیعیِ ارزشمندی برای درمان مشکلات قارچی و باکتریایی پوست باشد. این روغن از عفونت جلوگیری می‌کند و در درمان پوست مؤثر است.

* قبل از هر چیز باید بدونین که آبی که برای دم کردن چای ایرانی استفاده میشه، تاثیر زیادی توی طعم چای داره. بخاطر همین هم هست که طعم این نوشیدنی گرم توی شهرها و مناطق مختلف، متفاوته. اما مناسب‌ترین آب برای این کار، آب لوله‌کشی شهری هست که البته بهتره بدون کلر باشه. سعی کنین از آبی که چند بار جوشیده شده، استفاده نکنین. چون این آب اکسیژن خودش رو از دست داده و کیفیت چای رو پایین میاره.

نوع سرگل مرغوب‌ترین گیاه دم‌کردنی ایرانیه و بخاطر همین هم قیمتش نسبت به بقیه مدل‌ها بالاتره. سرگل، از قسمت بالایی بوته این گیاه جدا میشه و لطیف‌ترین و تازه‌ترین برگ اون هست. این نوع محصول، برگ‌های کوچیک و پیچ خورده‌ای داره و از نظر عطر و رنگ، بالاترین کیفیت رو داره. بخاطر همین، خواص طبیعی و تازگی اون باعث شده که یکی از پرطرفدارترین گیاه‌های دم‌کردنی تو دنیا باشه. حالا باید بدونین که زمان مورد نیاز برای دم کشیدن سرگل نسبت به بقیه مدل‌ها کم‌تره. ضمن اینکه بخاطر کیفیت بالایی که سرگل داره، مقدار کمی‌ از اون رنگ مناسبی رو توی آب جوش پخش می‌کنه.