کاشی سازی سنتی هفت رنگ اصحاب هاشمی در اصفهان

کاشی کاری یکی از هنرهایی است که از دیرباز مورد توجه و احترام زیادی بوده است و در کشور ایران هم از قدمت بسیار بلندی برخوردار است و با آمدن اسلام مورد توجه بیشتری قرار گرفت. اولین کاشی کاری های به قرن های قبل بر می گردد که هنوز هم در آثار باستانی و تاریخی می توان این هنر را مشاهده کرد.

کاشی‌های سرامیکی به دلیل ضد آب بودن و مقاومت در برابر پوسیدگی، انتخاب اول برای پوشش دیوار هستند. این نوع کاشی‌ها رایج‌ترین نوع کاشی هستند و انواع مختلفی از آن‌ها وجود دارد. کاشی‌های سفالی گرانتر و دشوارتر در نصب هستند و ممکن است نیاز به نشانه‌گذاری داشته باشند. کاشی‌های زیرزمینی در ابعاد کوچکتر و سبکتری تولید می‌شوند و برای مقاومت در برابر تغییرات دمایی بزرگ مناسب نیستند. بنابراین، برای طراحی و رنگبندی کاشی‌های سنتی، انتخاب نوع کاشی مناسب بسیار اهمیت دارد.

یکی از پرکاربردترین انواع کاشی که در دسته کاشی مساجد جای می‌گیرد و برای کاشیکاری مساجد، حرم‌ها و اماکن مذهبی و .. مورد استفاده قرار می‌گیرد، کاشی قرآنی است. بر روی این نوع کاشی مسجد آیات و احادیث و ادعیه مختلف را می‌توان نقش کرد و دیوار بنا را با آن تزئین نمود. کاشی قرآنی عموماً با زمینه‌ای به رنگ آبی لاجوردی و نوشته‌هایی به رنگ سفید طراحی و ساخته می‌شود و هنرمند کاشیکار آن‌ها را در کنار هم قرار داده و طرح نهایی را به وجود می‌آورد.

اولین نمونه‌های کاشی کاری سنتی، مربوط به قرن ششم هجری می‌شوند که کاشی‌هایی ساخته شده از گل با پوششی از جنس خمیر چینی بودند. در این تکنیک سطح کاشی با لعابی تک رنگ از رنگ‌های کرم، آبی فیروزه‌ای یا لاجوردی پوشانده می‌شود.