به عنوان یک تاجر میوه خشک، باید بدانید که کدام میوه‌ها به صورت خشکشده طرفدار دارند و کدامها را می‌توان به عنوان محصول لوکس و صادراتی ارائه کرد. اما به صورت کلی، بهترین و پرطرفدارترین میوه‌های خشک این‌ها هستند: کیوی: کیوی یکی از منابع خیلی غنی فیبر و ویتامین سی است که با خشک کردن، فوایدش از بین نمی‌رود. علاوه بر این، جایگزین مناسبی است برای تنقلات ترش. یعنی کسانی که سخت میوه شیرین می‌خورند، می‌توانند کیوی را به عنوان چیپس میوه بخورند و لذت ببرند. این میوه خشک کالری چندان زیادی هم ندارد. زردآلو: طعم ترش و شیرینش، آن را به یکی از بهترین میوه‌های خشک تبدیل کرده. زردآلوی شیرین را می‌توان جایگزین شیرینی روزانه کرد تا کمتر قند و شکر مصرف شود. صادرات خرما: خرمای خشک نه تنها به عنوان چیپس میوه، که در نقش مکمل شیرینی‌پزی و دسر هم استفاده می‌شود. بسیاری از افرادی که می‌خواهند وزن کم کنند، خرما را به جای شکلات و شیرینی می‌خورند و انرژی بدنشان را هم حفظ می‌کنند. آلو: آلوی خشک یک میوه خوش‌رنگ و جذاب است که هم در ظرف میوه‌ها و هم روی کیک و شیرینی و شربت‌ها می‌توان از آن استفاده کرد. در بستههای میوه خشک، معمولا آلوی زیادی وجود دارد. انجیر خشک: بیشتر ایرانی‌ها با انجیر خشک آشنا هستند و از سال‌ها پیش آن را در کنار عصرانه و با چای و قهوه مصرف می‌کنند. این میوه در خارج از ایران هم طرفداران زیادی دارد. توت خشک: توت هم یک جایگزین مناسب برای قند است و البته می‌تواند به کشورهای مختلف صادر شود. سیب و پرتقال خشک: سیب نه تنها یک چیپس میوه خوشمزه، که یک دمنوش عالی می‌شود. در بسیاری از دمنوش‌های میوهای با قابلیت آرامش‌بخش، می‌توانید تکه‌های سیب و پرتقال را ببینید. همچنین پوست پرتقال در آشپزی و شیرینی‌پزی زیاد استفاده می‌شود.
قوانین و استانداردهای میوه خشک برای صادرات
ندانستن ریزه‌کاری‌های قانونی درمورد صادرات محصولات خوراکی، می‌تواند کار شما را متوقف یا مختل کند. یک بسته میوه خشک، وقتی از در کارگاه تولیدی شما بیرون می‌آید، باید از مراحل مختلفی عبور کند تا به یک مغازه در کشور هدف (امارات، عمان، ترکیه و حتی اروپا برسد). این قوانین و استانداردها، باعث میشوند در همان مرحله تولید از اشتباه جلوگیری کنید و یک محصول نهایی و مناسب به بازار بفرستید. با هم، این قوانین را بیشتر بشناسیم: برای گرفتن مجوز صادرات، نام کامل کشور مبدا باید روی بسته‌بندی نوشته شده باشد. اگر محصول شما گواهی استاندارد خاصی ندارد، حتما نشانه استاندارد عمومی باید رویش درج شود. برای صدور به اروپا، یک حداکثر میزان مجاز آلاینده وجود دارد (به ویژه در آجیل و خشکبار). محصول شما باید قبل از صادرات از این نظر تست شود. محصولات از نظر خطرات غذایی و بهداشت عمومی تست شوند و قبل از فروش، گواهی های لازم را بگیرند. حداکثر میزان رطوبت، اندازه، رتبه کیفی و میزان مواد نگهدارنده روی بسته درج شود. در نام محصول باید اعلام شود که به صورت طبیعی خشک یا شکر به آن اضافه شده است. روی برچسب باید دانه‌دار بودن یا نبودن میوه خشک درج شود. درجه‌بندی و سال تولید و تاریخ مصرف روی محصول درج شود. درمورد بسته‌بندی، قانون یا محدودیت خاصی وجود ندارد و به هر شکلی که دوست دارید می‌توانید محصولتان را پکیج کنید، البته با رعایت استانداردها. بسته‌بندی‌های آجیل و میوه خشک (به هر شکلی که بسته‌بندی شده باشند) باید ویژگی‌هایی مثل حفاظت از کیفیت، محافظت در برابر آلودگی و محافظت از بو و مزه و دیگر خصوصیات آن را هم داشته باشد.