چگونه باکالیت نسوز را از پلاستیک معمولی تشخیص دهیم؟
امروزه مواد مختلفی با نام باکالیت نسوز شناخته می‌شوند، اما بعضی مواقع تشخیص باکالیت از پلاستیک کمی دشوار به نظر می‌رسد؛ برای این منظور می‌توانید از چند آزمایش ساده استفاده کنید؛ مثل بررسی ظرافت‌های دستی این ماده در جواهرات یا وجود لایه اکسید که به راحتی باکالیت را از پلاستیک متمایز می‌کند.شما به راحتی می‌توانید با کشیدن یک پارچه آغشته شده به مواد پاک کننده خاص بر روی سطح باکالیت، آن را از پلاستیک تشخیص دهید؛ چراکه باکالیت اصل بر روی پارچه نخی لکه‌های عاجی و زرد کم رنگ باقی می‌گذارد که این از ویژگی‌های باکالیت بوده و پلاستیک چنین اثری ندارد. این آزمایش بر روی اکثر باکالیت‌های نسوز قابل اجرا است، به جز باکالیت‌هایی که به تازگی پرداخت شده‌اند یا آنهایی که زنگار رویشان از بین رفته است. مطالعه مقاله اتصال سر به سر سیم می تواند مفید باشد.
ترمینال باکالیت
پارچه ای که در باکالیت استفاده می شود با کاغذ سلولز، نخ مصنوعی، پنبه، پشم و شیشه یا پارچه بافته نشده ساخته می شود. بعد از ساخته شدن حرارت و فشار به آن اعمال می شود تا در نهایت این جنس به یک پلاستیک بسیار مقاوم که در برابر حرارت مقاومت است، تبدیل شود.
باکالیت به چه اشکالی تولید و ساخته می شود؟
قابلیت انعطاف پذیری باکالیت باعث شده تا به هر شکلی مانند میله ای، لوله ای، تخته و یا ورق تولید و ساخته شود که قابلیت بریده شدن، اره شدن، سوراخ شدن، ساب خوردن و حکاکی شدن را هم دارا می باشد. این جنس از کربولیک اسید (فنول) و فرمالدهاید به دست می آید که ماده ای ارزان قیمت است و می تواند در رنگ های متفاوت و مختلفی تولید و ساخته شود که همین قابلیت آن باعث می شود که به عنوان یک عایق الکتریکی و حرارتی در انواع و اقسام جنس ها به کار برود. مطالعه مقاله ولتاژ چیست می تواند مفید باشد.
نحوه تولید باکالیت به این صورت است که طی فرایند چند مرحله این ماده تولید و ساخته می‌شود. در اولین مرحله از فرایند تولید فنول و فرمالدهید در حضور کاتالیزورهایی از جمله هیدروکلریک اسید، زینک کلراید یا باز آمونیاک حرارت می‌بینند. در چنین حالتی است که محصول به دست آمده به صورت مایع چگال تولید می‌شود و آن را باکالیت نام گذاری می‌کنند که این ماده از قابلیت انحلال پذیری در الکل، فنول یا استون برخوردار است.اگر این ماده بیشتر در معرض حرارت قرار بگیرد، حالت نیمه انحلال پذیر پیدا کرده و می‌توان آن را به وسیله گرما نرم کرد. اما در صورتی که روند گرما دهی به مدت بیشتری ادامه پیدا کند، یک ماده سفت و سخت تولید می‌شود.
حالت نرمی شدید در ترکیب فوق صرفاً به خاطر حرارت دهی مناسب بوده و در صورتی که حرارت وجود نداشته باشد و ترکیب سرد شود، سوراخ‌هایی در آن دیده می‌شود و حالت شکننده پیدا می‌کند. اگر مجدداً این ماده در معرض حرارت 150 درجه سانتیگرد یا 300 درجه فارنهایت قرار گیرد، ممکن است از بروز فوم جلوگیری به عمل آید. با وجود این ماده به دست آمده غیر انحلال پذیر، گذار ناپذیر و بسیار سخت بوده که می‌توان آن را باکالیت نام نهاد.