حمل‌و‌نقل هوایی یک روش اصلی برای سفرهای تفریحی بین المللی است و تأثیر مهمی در توسعه مقصد گردشگر دارد. حمل‌و‌نقل هوایی و گردشگری به یکدیگر وابسته است و به‌همراه خطوط هوایی اغلب در برنامه‌ریزی و توسعه مقاصد گردشگری دخیل هستند، ایجاد خطوط هوایی بین‌المللی، با تأثیرگذاری بر هزینه کرایه‌ها و مدت‌زمان کل سفر، بر مقاصد گردشگری تأثیر دارد. حمل و نقل هوایی یکی از اجزای مهم اقتصاد جهانی است و نقش مهمی در توسعه فعالیت‌های گردشگری و توریسم ایفا می‌کند و به واسطه مزایایی که از نظر کاهش زمان و افزایش سرعت ارائه می‌دهد، پیشرفت چشمگیری دارد. پیوند میان گردشگری و حمل و نقل هوایی ارتباطی قوی است و تقاضا برای سفرهای هوایی و گردشگری مسیرهای موازی را دنبال می‌کند. اکنون چهل و سه درصد از ورود گردشگران بین الملل و جهانی از طریق حمل و نقل هوایی انجام می‌شود، حمل و نقل هوایی به تنهایی توسعه گردشگری مدرن در مسافت‌های طولانی را ممکن نموده است. سهم ناوگان هوایی در اشتغال گردشگری و تولید ناخالص داخلی بسیار قابل توجه است.
حمل و نقل هوایی با احتساب اثرات مستقیم و غیرمستقیم بیش از ۴۴/۸میلیون شغل را در صنعت گردشگری پشتیبانی می‌کند که سالانه حدود یک‌تریلیون دلار به تولید ناخالص داخلی جهان کمک می‌کند. علل گسترش حمل و نقل هوایی دقیقاً در ویژگی‌های اختصاصی آن نهفته است. یکی از این ویژگی‌ها امنیت حمل و نقل هوایی می‌باشد؛ سفرهای ایمن هوایی نتیجه عوامل فنی (عملکرد فنی هواپیما) و عوامل انسانی (آموزش کارکنان و خدمه) و عوامل هواشناسی است. در مقایسه با سایر راه‌های حمل و نقلی (ریلی، جاده‌ای و دریایی)، حمل و نقل هوایی به عنوان ایمن‌ترین نوع حمل و نقل طبقه‌بندی شده‌است. این واقعیت که سفر هوایی با وجود حفظ تکامل فناوری و دانش، حس بسیار خاص پرواز را هم ارائه می‌دهد. استفاده از حمل و نقل هوایی با این حال برخی از کاستی‌ها از جمله وابستگی آن‌ها به شرایط محیطی را به همراه دارد. شرایط محیطی و جغرافیایی که گاهی اوقات امکان دستیابی به برنامه زمان‌بندی درست یا انجام سفر را به مخاطره می‌اندازد، ضمناً نمی‌توان نادیده گرفت که حمل و نقل هوایی به شدت تحت تأثیر کمبود سوخت، تروریسم، بحران‌های اقتصادی و سیاسی است. با وجود این معایب، سفرهای هوایی همچنان به طور فزاینده‌ای در سفرهای گردشگری مورد تقاضا هستند.