در هر کدام از مراکز پرورشی، اسب‌ها با روش خاصی تربیت میشوند ، بیایید با هم چند مورد از این روش‌ها را بشناسیم.
* تربیت سوار و پیاده (Remount Training):
این شیوه، پایه و اساس تربیت اسب‌های جوان است که در بسیاری از کشورها برای اسبِ ارتش استفاده می‌شود. در اسطبل‌های ارتش، یک اسب کوچک طوری تربیت می‌شود که بتواند
سوار شدن و پیاده شدن مدامِ سوار خودش را تاب بیاورد ، این شکل آموزش معمولا بین 39 تا 51 هفته طول میکشد.
* تربیت مدرسه‌ای (School work):
این شکل تربیت اسب، ریشه در سواری انگلیسی دارد. در این شیوه مربی در بخش کوچکی از زمین، اسب را تعلیم می‌دهد که به آن «مدرسه سواری» یا Riding School هم میگویند. این
شیوه، اسب را عضلانیتر و مطیع‌تر بار می‌آورد.
* سواری انگلیسی (English Riding):
شیوه انگلیسی، یک شیوه خاص تربیت است که بر طبق اسمش، از کشور انگلستان ریشه گرفته و در قرن نوزدهم به وجود آمده است. این روزها این شیوه در کشورهایی مثل کانادا، فرانسه،
ایتالیا و استرالیا هم انجام می‌شود. تفاوت اصلی آن با دیگر روش‌های غربی این است که مربی افسار را با دو دست و به صورت محکم میگیرد (بر خلاف روش‌های دیگر که تعلیم اسب با افسار
شل انجام می‌شود).
* درساژ (Dressage):
این شیوه بسیار خاص و جالب است. واژه درساژ را احتمالا در المپیک و دیگر مسابقات ورزشی دیدهاید. در تعلیم درساژ، اسب با حرکات موزون گام برمیدارد و درواقع کاری شبیه به رقص
انجام می‌دهد.
روش‌های پرورش اسب در هر کشوری متفاوت هستند. ممکن است در باشگاهی که شما به آن می‌روید مدلهای دیگری ببینید یا حتی همین شیوه‌ها را با اسم متفاوت یاد بگیرید.