✨دف چیست؟✨
دف از ابزار سماع می باشد و سماع ترکیب رقص و موسیقی عرفانی است.اصل سماع شیفتگی و وجد و شور است که همان رها کردن می خواهد و جامه دریدن و جانانه عشق به حق را در ذره ذره ی جان جستن و فراافکندن.آن که مولانا جلال الدین بلخی سرآمد همه این آشفتگی را غوغای دف می خواند. دکتر فیروز ساسان از محققین ارزشمند فرهنگ و هنر ایران می گوید: دف در پهنه موسیقی اصیل ایرانی دارای باشکوه ترین جایگاه موسیقیای از نظر روحی و روانی می باشد.از این جهت که می تواند با صدای اسطوره ای خود روح و جان مخاطب را صیقل دهد وبه آرامش سوق دهد ساز دف زمزمه مرکبی است که جان و قلب انسان را با صدای جادویی خود به وجد می آورد به گونه ای که مستمع را به شور و شوق فرا می خواند.با همین مختصر که ذکر شد معلوم می شود که دف “ساز پر معناست”سرشار از ارزشهای پنداری را از آمیزاهورای و آسمانی که در تار و پود انسان تاثیر شگرف می نهد.
✨ تاریخچه دف نوازی✨
دف به عنوان یکی از قدیمی‌ترین سازهای موسیقی شناخته شده است و ریشه‌های تاریخی آن به هزاران سال قبل بازمی‌گردد. نخستین نمونه‌هایی از دف در کشورهای مختلفی مانند مصر باستان، میانه، ایران، هند، چین و غیره پیدا شده است. در طول تاریخ، دف تحولات و تغییراتی در ساختار و نوازش خود تجربه کرده است و به شکل‌های مختلفی در فرهنگ‌ها و موسیقی‌های مختلف به کار گرفته شده است.
✨نحوه دف نوازی✨
دف نوازی می‌تواند به دو صورت باشد: نواختن دف با انگشتان و نواختن با چوب یا عصایی که به آن ملحق می‌شود. در نوع نواختن با انگشتان، نوازنده با استفاده از انگشتان خود به پوسته‌ها ضربه می‌زند و صداهای مختلفی را ایجاد می‌کند. در نوع نواختن با چوب یا عصا، نوازنده با استفاده از چوب یا عصا به پوسته‌ها ضربه می‌زند. هر دو روش نوازندگی دف ، تکنیک‌ها و الگوهای مختلف را در بر دارند که توسط نوازندگان حرفه‌ای به اجرا در می‌آیند. همچنین، نوازش دف می‌تواند به تناسب با سبک موسیقی و فرهنگ مورد استفاده قرار گیرد و با تغییرات در قوانین نوازش و الگوها، انواع صداها و اثرات مختلفی تولید شود.