آشنایی با ۳ نوع ضربه گیر آسانسور

ضربه گیر آسانسور (Elevator Buffer) تجهیزی است که با نام بافر نیز شناخته می شود. ضربه گیر در انتهای چاهک آسانسور و روی سکوی با ارتفاع حداقل 50 سانتی متری قرار می گیرد. وظیفه بافر این است که مانع از برخورد شدید کابین آسانسور با کف چاه شود. هر چقدر هم تمهیدات ایمنی برای جلوگیری از سقوط کابین آسانسور رعایت شوند، باز هم احتمال سقوط آن به صفر نمی رسد. تصور کنید که به هر دلیلی شاهد سقوط کابین در چاه باشیم. طبیعتا هر چه کابین از طبقات بالاتری رها شود، به دلیل نیروی جاذبه با سرعت بیشتری به سمت انتهای چاه آسانسور حرکت می کند. در واقع می توان این طور گفت که ضربه گیر مانع از برخورد مستقیم کابین با کف چاه می شود. در نتیجه خطرات جانی که افراد حاضر در کابین یا تعمیرکار حاضر در چاهک را تهدید می کند، به حداقل می رسد. اگر چه سقوط آسانسور یک پدیده رایج به حساب نمی آید؛اما کلیه الزامات استانداردها بر اساس این فرض تنظیم می شوند.

ضربه گیر آسانسور ها را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد که عبارت اند از: ضربه گیر انباشت انرژی ضربه گیر اتلاف انرژی ضربه گیر های انباشت انرژی از نظر ساختمان مکانیکی بسیار ساده طراحی می شوند و انرژی جذب شده ناشی از ضربه را به صورت کرنش ذخیره می کنند. اما ضربه گیر های اتلاف انرژی معمولا به صورت هیدرولیکی تولید می شوند که انرژی جذب شده ناشی از ضربه را به صورت حرارت از بین می برند. از ضربه گیر های انباشت انرژی برای آسانسورهای با سرعت کمتر از 1.6 متر بر ثانیه استفاده می شود. این در حالی است که ضربه گیر های اتلاف انرژی را می توان برای همه انواع آسانسورها با سرعت های گوناگون به کار برد.

ضربه گیر پلی یورتان و هیدرولیک به ترتیب ارزان ترین و گران ترین مدل بافرهای آسانسور به حساب می آیند. بافرها حتما باید روی سکو در کف چاهک آسانسور قرار بگیرند تا تاسیسات موجود در چاهک ایمن باقی بمانند. پس از نصب ضربه گیر لازم است که هر 6 ماه یک بار سلامت آن مورد بررسی قرار بگیرد. با توجه به این که احتمال کاهش سطح روغن در بافر هیدرولیک وجود دارد،باید نسبت به شارژ مجدد آن اقدام کنید. حتما در زمان خرید ضربه گیر، شناسنامه محصول را بررسی کنید تا انتخابی درست و متناسب با نیاز خود داشته باشد. ضربه گیر هیدرولیک بالاترین سطح ایمنی آسانسور را شما به ارمغان می آورد.