نکته مهم و اساسی در معاینه زبان این است، زمانی که با یک زبان صورتی رنگ، مرطوب، بدون شیار، لک و زخم مواجه شدیم، در واقع این زبان نشان دهنده یک عملکرد صحیح و سیستم گوارش، معده و هضم درست است، و تنها در صورتی که این رنگ تغییر کرده باشد، نشان بیمار بودن فرد است که در ذیل به انواع آن اشاره خواهیم کرد.
رنگ متمایل به زرد در زبان: نشان از اختلال در عملکرد کبد و صفرای بیش از حد در کیسه صفراست.
توت فرنگی شکل شدن کناره های زبان (دانه های ریز قرمز): علامت بالارفتن حرارت کبد وضعف در عملکرد آن است.
قرمز شدن کل زبان: نشان از بالا بودن حرارت قلب است.
سفید شدن رنگ سطح زبان: نشان از سردی معده و هضم ضعیف دارد.
کبود شدن رنگ زبان: نشان معایبی در قلب است.
وجود جای دندان در کناره های زبان: نشان از ضعف در عملکرد روده ها واختلال در آنهاست.
سیاه رنگ شدن زبان: نشان از غلبه سودا در بدن است.
زبان خشک و بدون رطوبت: نشان افزایش خشکی در بدن براثر بالا رفتن حرارت و ایجاد خشکی و یبوست است.
زبانی که از شدت زردی به سبزی می زند: غلبه شدید صفرا را نشان می دهد.
زبان رنگ پریده: نشان کاهش گلبول های قرمز و مشکلات خونی است. (البته منظور بی رنگی است و با صورتی بودن وخوشرنگی زبان متفاوت است.)
وجود خطی دارای انحنا در وسط سطح زبان: حاکی از تغییر شکل در انحنای ستون فقرات و بروز مشکل در مهره ها است.
تشخیص بر اساس رنگ و حالات زبان
تشخیص بر اساس رنگ و حالات زبان
زمان مطالعه 1 دقیقه