در فرآیند طراحی لباس اجزا و عناصر مختلفی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا خلق یک اثر هنری اتفاق بیفتد. این عناصر عبارت‌اند از:
1) جنس پارچه
یک طراح لباس، متناسب با نوع طرح و با توجه به نیاز، احساس و علایق مشتری جنس پارچه را انتخاب می‌کند. فصل و شرایط آب‌وهوایی هم عامل مهمی در انتخاب جنس پارچه است. تمامی این نکات به طراح لباس کمک می‌کند از بین صدها و شاید هم هزاران نوع پارچه، مناسب‌ترین نوع را انتخاب کند.
2) چاپ پارچه
بعد از انتخاب جنس پارچه، نوبت به انتخاب طرح پارچه می‌رسد. فصل‌ها تاثیر مهمی در انتخاب رنگ و تم پارچه دارد. معمولا طراحان لباس برای فصل بهار و تابستان رنگ‌های روشن انتخاب می‌کنند و پارچه‌های تیره رنگ اغلب برای دوخت لباس‌های زمستانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
3) طراحی و تزیینات لباس
بسیاری از لباس‌ها مثل لباس‌های شب زنانه، لباس عروس و انواع لباس‌های مجلسی به تزییناتی مثل گلدوزی، سنگ‌دوزی، مهره‌دوزی و … احتیاج دارند. استفاده به جا از این تزیینات به خوش‌جلوه‌تر شدن لباس کمک بسیاری می‌کند.
4) الگو
پایه و اساس شکل‌گیری یک لباس، الگو است. قطعاتی که مثل پازل در کنار هم قرار می‌گیرند و نمای کلی لباس را شکل می‌دهند. به همین خاطر یک طراح لباس باید یک طراح الگوی حرفه‌ای هم باشد.
5) اندازه گیری
طراحی یک الگوی بی‌نقص به اندازه‌گیری دقیق طراح بستگی دارد. به همین خاطر دقت در اندازه‌گیری یکی از مهم‌ترین مواردی است که هیچ طراحی نسبت به آن بی‌توجه نیست.
6) تحقیق در زمینه مد
یک طراح لباس و مد حرفه‌ای هیچ‌وقت از تغییرات عرصه مد و لباس بی‌خبر نمی‌ماند. دنیای مد ثانیه به ثانیه در حال نوآوری و شکل عوض کردن است. به همین خاطر تحقیق و مطالعه مقاله‌های به‌روز یکی از عناصر مهم و سازنده در فرآیند طراحی لباس است.
💠انواع بخش‌های طراحی لباس💠
به طور کلی هنر طراحی لباس در دو بخش عمده به کار گرفته می‌شود: 1. دوخت سفارشی یا اوت کوتور (Haute Couture)/ تولید انحصاری
در اصطلاحِ اوت کوتور، «اوت» به معنی بالا و «کوتور» به معنای دوخت‌ودوز است. اصطلاحی به معنای «دوخت سطح بالا». همان‌طور که از اسمش هم پیداست این نوع طراحی لباس به صورت سفارشی و برای افراد خاصی مثل هنرمندان، سیاستمداران و افراد مشهور انجام می‌شود. البته فقط افراد مشهور نیستند که از طراحان عرصه دوخت سفارشی بهره می‌برند، بلکه بسیاری از افراد هم برای اینکه استایل شخصی خودشان را داشته باشند به دوخت سفارشی روی می‌آورند. طراحانی که در این بخش فعالیت می‌کنند، لباس‌هایی کاملا متناسب با سایز فرد موردنظر تهیه می‌کنند. تعجبی هم ندارد که برای این لباس‌ها از برچسب قیمت استفاده نشود. چون کاملا مشخص است که برای چنین مشتری‌هایی، قیمت اصلا اهمیتی ندارد. گفتنی است که در عرصه مد، هر ساله با آغاز فصل جدید مد (ماه‌های ژانویه و ژوئیه) حداقل 50 نوع طراحی لباس (از لباس‌های روز و شب) برای مشتری‌های خاص، به نمایش گذاشته می‌شوند.
2. پوشاک آماده یا ماشینی (Ready to wear/ RTW)
در این بخش، طراحی لباس با استفاده از سایزهای استاندارد و برای تولید انبوه پوشاک انجام می‌شود. این پوشاک برای عرضه به عموم افراد جامعه آماده می‌شوند. یعنی همان لباس‌هایی که اکثرمان از فروشگاه‌ها و مزون‌ها می‌خریم. لباس‌هایی که خاص شما دوخته نشده‌اند و ممکن است افراد بسیاری را ببینید که لباسی شبیه لباس شما به تن دارند. البته یادتان باشد که این چیزی از ارزش‌هایتان کم نمی‌کند! همان‌طورکه گفتیم طراحانِ لباس‌های آماده از اندازه‌های استاندارد استفاده می‌کنند و به همین خاطر این لباس‌ها معمولا بعد از دوخت به پرو کردن و تغییرات اساسی نیازی ندارند. در این بخش از الگوهای استاندارد، ماشین‌آلات دوخت و تکنیک‌های دوخت و تولید سریع استفاده می‌شود. به همین دلیل هزینه‌ها و قیمت نهایی بسیار پایین‌تر از بخش دوخت سفارشی است. البته برخی از مزون‌ها مثل برند مشهور برد اند باتر (Bread & Butter) با وجود اینکه تعداد محدودی لباس، طراحی می‌کنند اما در عرصه مد و طراحی در دسته طراحی پوشاک آماده قرار می‌گیرند. باید بدانید که بخش طراحی پوشاک آماده هم به دو دسته تقسیم می‌شود: 1) بخش طراحی 2) بخش تولید انبوه
که بخش طراحی نسبت به تولید انبوه کیفیت بالاتری دارد و برای تبلیغ بخش تولید انبوه ارائه می‌شوند.