آب و هوای مورد نیاز🍇
مو با مناطق گرم معتدل، سازگاری دارد. با آنکه برای رساندن میوه خود به فصل رشد گرم و طولانی نیازمند است؛ از گرمای شدید صدمه می‌بیند. همچنین سرمای شدید می‌تواند به مو آسیب وارد کند.
انگورهای نوع اروپایی احتیاج به زمستان خنک و تابستان طولانی و گرم دارند و نسبت به هوای گرم و مرطوب حساسیت نشان می‌دهند. انگورهای آمریکایی نسبت به سرما و گرما، مقاوم‌تر از انگورهای موسکادین هستند.
انگورهای اروپایی می‌توانند تا 15- درجه سانتی‌گراد برودت را تحمل کنند. در فصل گل، باران و رطوبت هوا، موجب به تعویق افتادن تلقیح می‌شود.
خاک مورد نیاز🍇
انگور از لحاظ مقاومت به خشکی و سازگاری با خاک، گیاهی بسیار مقاوم و قانع است؛ اما بهترین خاک برای آن، خاک عمیق، سبک و حاصلخیز است. اگر مو در خاک‌های سنگینی کشت شود، باید در زهکشی زمین دقت کرد تا رطوبت زیاد به ریشه درخت آسیب نرساند و برعکس در خاک‌های سبک، باید رطوبت کافی برای آن تأمین شود.
انواع آمریکایی انگور، به دلیل سطحی بودن ریشه‌هایشان نیاز به خاک‌های خیلی عمیق ندارند. انواع انگور اروپایی نسبت به آهک خاک بسیار مقاوم‌اند. به طوری که گاهی تا 50 درصد آهک موجود در خاک را تحمل می‌کنند.
ازدیاد انگور🍇
انگور را می‌توان به وسیله قلمه، پیوند و خوابانیدن تکثیر کرد. قلمه معمولی‌ترین روش ازدیاد این گیاه است. قلمه‌ها را می‌توان در دو فصل پاییز و اوایل بهار از پایه مادری جدا کرد. در صورتی که قلمه در پاییز تهیه شود، باید در طول زمستان در جعبه‌های چوبی و یا ظروف مناسب دیگر در دمای 2-5 درجه، زیر ماسه و یا خاک اره مرطوب نگهداری شود و یا آن‌ها را در عمق حدود یک متری خاک مدفون کرد.
قلمه، از شاخه‌های خشبی و قوی و سالم انتخاب می‌شود. قلمه‌هایی که از شاخه‌های ضعیف یا نارس یا پربار انتخاب شوند، ضعیف و نامناسب خواهند بود.
یک قلمه مناسب علاوه بر خشبی، سالم و قوی بودن، باید دارای رنگ شفاف، فاصله میان گره متوسط بوده و قسمت زیر پوست آن آبدار و سبز رنگ باشد. طول قلمه‌ها بین 25-35 سانتی‌متر و قطر آن‌ها بین 1-1/5 سانتی‌متر در نظر گرفته می‌شود.
اگر در نظر است قلمه‌ها به صورت دیم کاشت و پرورش یابند، باید طول آن‌ها را بسیار بیش از این مقدار و در حدود 1 متر انتخاب کرد. قلمه مو ممکن است ساده، قنداقه‌دار و یا پاشنه‌دار تهیه شود. قلمه‌ها را می‌توان در آغاز بهار در خزانه ریشه‌دار کرده و سپس آن‌ها را به محل اصلی برد و یا اینکه مستقیماً در محل اصلی کاشت.
فاصله کاشت مو در باغ‌های سنتی و در سیستم پرورشی داربستی 3×3 متر در نظر گرفته می‌شود. ارقام انگوری که به سختی ریشه‌دار می‌شوند، به روش خوابانیدن تکثیر می‌کنند. همچنین، این عمل در مواردی انجام می‌شود که محل‌های خالی در جوار درختان انگور وجود داشته باشد.
از پیوند زدن برای جوانه کردن موستان‌های قدیمی، یک‌دست کردن موستان، مبارزه با آفت فیلوکسرا با در نظر گرفتن پایه مقاوم، استفاده می‌شود. انواع پیوند اسکنه روی ریشه و نیمانیم رومیزی برای مو، کاربرد بیشتری دارند.
کود مورد نیاز🍇
مو با وجود قانع بودن، نیاز به مقدار کافی کود آلی و کودهای شیمیایی بخصوص ازت، فسفر، پتاس، روی و بور دارد. بر حسب سبک یا سنگین بودن بافت خاک، میزان ازت خالص مورد نیاز 40-70 کیلوگرم در هکتار است.
همچنین نیاز مو به فسفر خالص سالانه 6-12 کیلوگرم است. پتاسیم در صورتی مصرف می‌شود که علایم کمبود آن در بوته مشاهده شود. کودهای کم‌مصرف را می‌توان بر حسب نیاز به صورت مخلوط با خاک و یا محلول‌پاشی روی برگ در دسترس گیاه قرار داد.
هرس🍇
نوع هرس فرم مو بیشتر تابع رقم انگور و شرایط آب و هوایی منطقه است. در نواحی سردسیر، تنه مو کوتاه نگاه داشته می‌شود تا هم از خطر سرمازدگی در امان باشد و هم در صورت لزوم بتوان آن را در زمستان با کاه و کلش پوشاند.