معمولا اگر خانه تازه در حال ساخت باشد لوله های گرمایش رادیاتور در زیر کار برای انها بصورت جفت جفت تعبیه می شود.این سیستم گرمایشی حدود 50 درصد کمتر از سیستم لوله کشی رادیاتوری لوله مصرف می کند و تنها شاید 20 درصد به نسبت خانه و یا کمتر لوله نسبت به گرمایش از کف نیاز دارد.از این مقدار هم بسیاری از میزان لوله کشی به لوله کشی فاصله بین پکیج تا کلکتور اختصاص خواهد داشت.بهترین نوع لوله برای رادیاتور قرنیزی لوله کشی 5 لایه کلکتوری است.هر انشعاب کلکتور را می توان برای 18 متر طول یک رادیاتور قرنیزی استفاده کرد. البته بیشتر از این متراژ توصیه نمی شود زیرا باعث افت فشار و دما می شود و ممکن است تولید هوا در مدار بکند.لوله کشی رادیاتورهای قرنیزی همانند لوله کشی رادیاتورهای معمولی است با این تفاوت که در ابتدایی ترین قسمت دیوار یک انشعاب رفت و یک برگشت تعبیه می شود.این رادیاتور را می توان بصورت مستمر تا 18 متر همانگونه که شد ادامه داد و نیازی نیست در هر گوشه یک لوله کشیده شود. در کل ممکن است در یک ساختمان دو تا نهایتا 3 خط لوله کشی نیاز باشد.
در نهایت می توان برای آن یک ترموستات محیطی نصب کرد و این باعث خواهد شد تا در هر قسمت بتوانید دمای مطلوب و قابل کنترلی داشته باشید.برای اجرای لوله کشی قرنیزی یک لوله وظیفه رفت و یک لوله وظیفه بازگشت آب را عهده دار بود.البته می توانید قرنیز ها را هم بصورت مجزا لوله دهی کنید و برای هر دیوار یک لوله رفت و برگشت مجزا در نظر داشته باشید و هم اینکه قرنیز ها را بصورت مستمر تا مقدار حدود 18 متر ادامه دهید.
اشکالی که در روش جدا کردن هر دیوار برای لوله کشی وجود دارد این است که قاعدتا رادیاتور اولی میزان لوله کشی کمتری را دارد و اگر اصول محاسبات به خوبی انجام نشود متراژ کم لوله نسبت به سیستم حرارتی باعث می شود که این لوله به حالت بای پاس عمل کند و اصلا آب گرمایش به لوله های دیگر نرسد و یا رادیاتور اولی آب با حجم بیشتری دریافت کند و این موضع باعث شود که رادیاتور و یا فضای اولیه بیشتر از سایر رادیاتورها گرم شود.لوله کشی بصورت غیر پیوسته برای گرمایش قرنیزی
اگر از این نوع سیستم می خواهید استفاده کنید باید اقداماتی را انجام دهید تا توازن گرمایی رادیاتورها به هم نخورد.برای این منظور باید میزان جریان آب و مقدار آبی که به هر رادیاتور می رسد با تنظیم ورودی آب کنترل کنید. برای این کار باید رادیاتور اولی کمترین ورودی آب و آخرین رادیاتور بیشترین ورودی آب را داشته باشد.برای اینکه مطمئن شوید تمامی فضاها به یک اندازه گرم می شوند نیز باید اقدام های دیگری را انجام دهید و از برخی تجهیزات استفاده کنید.هر چند این تجهیزات تنها برای این نوع رادیاتور استفاده نمی شود و تقریبا می توان گفت عمومیت دارند. یکی از این تجهیزات استفاده از همان ترموستات محیطی می باشد.طبیعی است که در این موضوع باید در سمت راست و یا چپ هر دیوار یک لوله رفت و یک لوله برگشت در نظر گرفته شود.در این حالت در همه زوایا و پیچ های دیوار باید یک جفت لوله رفت و برگشت در نظر گرفته شود و توان گرمایشی رادیاتورها بر اساس نوع دمای مورد نیاز تنظیم شود.در این حالت هم ممکن است طول دیوار بلند تر از حد مورد نیاز باشد. بنابر این باید میزان ورودی آب به رادیاتور بواسطه شیر ورودی رادیاتور کم شود و یا ترموستات محیطی حتما تعبیه شود.موضوع انبساط و انقباض هم در رادیاتور قرنیزی همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند. بدین مفهوم که آب در شرایط گرم شدن انبساط پیدا می کند و وقتی سرد شد منقبض می شود.از این رو اگر از پکیج برای گرمایش استفاده می کنید که مشکل را منبع انبساط خود پکیج حل خواهد کرد در غیر این صورت اگر از سیستم موتورخانه ای استفاده می کنید باید یک منبع انبساط بسته برای این موضوع حتما پیش بینی کنید.