گمرک نهادی ضروری برای حکومت کارآمد، تأمین درآمد و تسهیل تجارت و حفاظت از جامعه می‌باشد. این سازمان امور مربوط به جابه‌جایی کالا و مسافرین را در سطح بین‌الملل مدیریت می‌کند. دولت‌ها جهت به اجرا درآوردن مناسب برنامه‌ها و سیاست‌های مالی، اقتصادی و اجتماعی خود، نیازمند سازمان گمرکی، کارآمد و مؤثر می‌باشند.
تاریخچه‌ی سازمان جهانی گمرک
سازمان جهانی گمرک که در آغاز شورای همکاری نامیده می‌شد، توسط کنوانسیونی که شورای همکاری گمرکی را تشکیل می‌داد، تأسیس شد. این کنوانسیون در چهارم نوامبر ۱۹۵۲ شکل گرفت و پس از امضاء اسناد، به وسیله‌ی هفت امضاکننده‌ی آن جنبه قانونی یافت. این سازمان تنها سازمان بین‌الملل است که صرفا در حوزه‌ی مسائل گمرکی دارای تخصص است، با این حال، گمرک از ساز و کار مالی بسیار کهنی برخوردار است و شاید یکی از قدیمی‌ترین راه‌ها برای گردآوری پول باشد.
هرچند مبداء پیدایش گمرک نامعلوم است اما در برخی از نقاط جهان و در گذشته‌های دور می‌توان رد پایی از این سازمان آورد. برای پیدایش گمرک در این مناطق دو شرطِ لازم محقق شده بود. که عبارتند از: وجود تجارت و حضور یک قدرت فائقه‌ی عمومی یا به عبارت دیگر رهبر. از آنجا که حقوق گمرکی نوعی مالیات است که بر کالای منتقل‌شده از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر وضع می‌شود و به‌طور کلی با معاملات و مبادلات تجاری مرتبط است، بنابراین گمرک بدون وجود تجارت، یک سازمان عادی است. به همین دلیل اغلب گفته می‌شود که گمرک قدمتی برابر با تجارت دارد.
هرچند به نظر می‌رسد که در دنیای واقعی، تاریخ آن به گذشته‌های به مراتب دورتر و به زمانی‌هایی که کالاها به وسیله‌ی انسان‌ها مبادله می‌شد، باز گردد، در ارتباط با شرط دوم یعنی وجود قدرت فائقه‌ی عمومی یا رهبر، این امر به تعریفی که از عوارض گمرکی ارائه می‌شود، بستگی دارد. چنانچه حقوق گمرکی نوعی مالیات تلقی می‌شود، در این صورت وجود قدرت فائقه‌ی عمومی و نظام مالی عمومی ضروری است. این تعریف باعث می‌شود که حقوق گمرکی و اقدامات مربوط به جمع‌آوری درآمد توسط گمرک با راهزنی و غارت، خلط مبحث نشود. هرچند گاهی در دوران باستان، تمایز بین مأمور گمرکی از راهزن امری دشوار بوده است.
۳. توسعه‌ی گمرک و تعرفه‌ها
از آن زمان تا کنون، فنون گمرکی در مفاهیم وسیع‌تر خود، ازجمله تعیین ارزش گمرکی و طبقه‌بندی تعرفه، توسعه و گسترش یافته است. این امر بیانگر افزایش اهمیت گمرک و تعرفه در گستره‌ی اقتصاد ملی و بین‌الملل است. برای درک صحیح روش‌ها و فنون پیچیده‌ی گمرک باید از نحوه‌ی تکامل و توسعه‌ی تاریخی آنها نیز مطلع شویم؛ به عنوان مثال، نظام هماهنگ‌شده، تعرفه‌ی گمرکی بین‌الملل و نمانکلاتور آماری به وسیله کنوانسیون بین‌الملل در ابتدای سال ۱۹۸۸ تدوین شد و سپس به مرحله‌ی اجرا درآمد.
از آنجا که شناخت عبارات و اصطلاحات فنی در هر رشته‌ی علمی، مقدمه و پیش نیازی برای آگاهی و وقوف بر آن علم و استناد و استفاده از اسناد و منابع علمی آن شاخه از علم می‌باشد و درک صحیح و مشترک از واژگان علمی موجب وحدت نظر و همگونی و هماهنگی کلیه‌ی کاربران و صاحب‌نظران آن رشته‌ی علمی می‌گردد، دیری نیست که عالمان رشته‌های علمی اصطلاحات فنی مورداستفاده در مراجع و منابع علمی خود را در مجموعه‌ی واحدی تهیه و عرضه نموده‌اند که رشته‌ی علوم گمرکی نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و سازمان جهانی گمرک به عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین سازمان بین‌الدولی گمرکی در پاسخ به این نیاز مهم و انجام رسالت خود در ایجاد حداکثر یکنواختی و یکپارچگی در رویه‌ها و استانداردهای بین‌المللی گمرکی، مجموعه‌ی «واژه‌نامه‌ی اصطلاحات بین‌الملل گمرک» را تنظیم و به کلیه‌ی گمرکات عضو، ارائه نموده است.
۴. اصطلاحات به کار رفته در اسناد گمرکی
اصطلاحات گمرکی طبق تعریفی از طرف شورای همکاری ارائه شده‌اند و تنها درصورتی تغییر می‌کنند که تعریف دیگری از آن به عمل آمده باشد.
اظهار کالا
بیانیه‌ای کتبی یا شفاهی است که براساس این قانون اظهارنامه‌کننده، رویه‌ی گمرکی مورد نظر خود را درباره‌ی کالا مشخص می‌کند و اطلاعات مورد نیاز برای اجرای مقررات گمرکی را ارائه می‌دهد.
اظهارکننده
صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونی او است که کالا را برابر مقررات این قانون به گمرک اظهار می‌کند. در اظهار الکترونیکی، صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونی وی به استناد گواهی رقومی (دیجیتالی) تأیید‌شده از مراکز مجاز صدور گواهی مذکور به عنوان صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونیِ اظهارکننده شناخته می‌شود.
اظهارنامه‌ی اجمالی
سندی است که به موجب آن شرکت حمل‌ونقل، فهرست کلی محمولاتی را که باید تخلیه و یا بارگیری شوند، درهنگام ورود و خروج وسیله‌ی نقلیه از کشور اعلام می‌نماید.
اماکن گمرکی
انبارها، باراندازها، اسکله‌ها، فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های راه آهن، محوطه‌ها و هر محل یا مکانی است که تحت نظارت گمرک است و برای انباشتن و نگهداری کالاها به منظور انجام تشریفات گمرکی استفاده می‌شود. این اماکن می‌توانند انبارهای گمرکی، انبارهای اختصاصی و سردخانه‌های عمومی باشند.
ترخیص
به معنای خروج کالا از اماکن گمرکی پس از انجام تشریفات گمرکی است.