واژه بوم به «مسکن طبیعی» معنا شده است. بوم در نگاه کلی به فضایی طبیعی و کمتر دست‌خورده گفته می‌شود که تمام ساکنین آن، اعم از انسان و حیوان و گیاه به طبیعی‌ترین شکل ممکن در آن زیست می‌کنند.
به‌این‌ترتیب، بومگردی به‌نوعی سفر مسئولانه گفته می‌شود که فرد در آن تلاش می‌کند تا با ایجاد کمترین تغییر و آسیب وارد منطقه‌ای بومی شود، مدتی را در آنجا سپری و سپس آنجا را ترک کند. در این سفر مسئولانه، مسافر که به او بومگرد گفته می‌شود موظف است که مراقب طبیعت باشد و به طبیعت منطقه آسیبی وارد نکند.
اما موضوع بومگردی تنها بحث محیط‌زیست نیست، بلکه موضوع فرهنگ بومی نیز در آن نقش دارد. در یک سفر بومگردی، فرد بومگرد نه‌تنها باید در مقابل طبیعت منطقه رفتاری مسئولانه داشته باشد، بلکه به لحاظ فرهنگی نیز سفر او باید با ایجاد کمترین آسیب به فرهنگ مردم منطقه همراه باشد. در حقیقت بومگردی سفری است که در آن گردشگر بیش از آنکه از خود اثری در منطقه (مقصد) باقی بگذارد، بیشتر پذیرنده و تجربه‌گر باشد.