یک لحظه تصور کنید که ماشینها، هیچ چراغ و سیستم روشنایی نداشتند. چه اتفاقی میافتاد؟ شبها که همه چیز به هم میریخت. کسی تشخیص نمیداد که چه ماشینی در چه جهتی و با چه وضعیتی و چه حجمی در حال رفت و آمد است. در طول روز هم وضعیت چندان بهتر نبود. نمیدانستیم یک ماشین در حال حرکت، کی ترمز میکند و کی میخواهد به چپ و راست بپیچد و… . به همین دلیل بود که سیستم روشنایی وسایل نقلیه، ایجاد شد تا این نیازها را رفع کند. این سیستم که شامل بخشهایی مختلف است، به راننده قدرت کنترل بیشتری میدهد و همچنین کمک زیادی به شناسایی خودرو توسط دیگر رانندگان میکند. اگر میخواهید درباره انواع چراغ خودرو بیشتر بدانید، پس ما را همراهی کنید.
سیستم روشنایی اتومبیلها
وقتی از سیستم روشنایی اتومبیلها صحبت میکنیم، در واقع داریم از سیستمی حرف میزنیم که شامل چراغ جلو، فلاشرهایی در جلو و عقب و کنار و حتی گاه سقف خودرو و نیز چراغ عقب و… است. این سیستم ایجاد شده است تا هم مسیر را برای کاربر اتومبیل روشن کند، هم باعث تشخیص اتومبیل توسط دیگران شود و هم پیامهایی به دیگران مخابره کند که این اتومبیل چه اندازهای داشته و چه سرعتی دارد و در چه موقعیتی در حال حرکت است. این پیامها برای خودروهای دیگر مخصوصا وقتی که خیابانها شلوغ بوده و سرعت بالاست، اهمیت زیادی دارد. به این منظور نیز سعی شده است که در سراسر جهان، از رنگهایی مشخص و استاندارد به این منظور سود برده شود تا کاربران اتومبیل سرگردان نشوند و تکلیف روشن باشد.
انواع چراغ خودرو
در ابتدا بیایید به طور گذرا، انواع روشنایی و چراغهای موجود در یک اتومبیل را با هم مرور کنیم؛
انواع چراغ روی بدنه
۱. چراغ بزرگ جلو
شاخصترین جنبه استفاده از سیستم روشنایی اتومبیل در قسمت جلوی آن به چشم میخورد. در این قسمت شما با نور بالا و نور پایین و همچنین مهشکن و چراغ بغل و… روبهرو خواهید شد.
– نور پایین
غالبا کاربران اتومبیل سعی میکنند از این نور استفاده کنند. آنها برای روشن کردن سطحی که دارند روی آن رانندگی میکنند، از این نور استفاده میکنند. خوبیاش هم در آن است که مشکلی برای رانندگان یا عابرانی که به سمت اتومبیل میآیند ایجاد نمیکند؛ اینطور که باعث شود تا چشمانشان به واسطه نور زیاد خیره بماند و نتوانند درست ببینند.
– نور بالا
نور بالا هم در بخش روشنایی جلویی اتومبیل استفاده میشود. البته این نور در مواقعی مورد استفاده قرار میگیرد که تردد کم است. این نور چون کنترل نشده بوده و باعث خیرگی چشم کاربران و عابران میشود، غالبا توصیه نمیشود. تنها اگر شرایطی خاص وجود داشته، توصیه میشود که از آن استفاده کنید. همچنین رانندگان از این نور برای علامت دادن به دیگر خودروها یا عابران استفاده میکنند.
درباره چراغ بزرگ جلو بیشتر بدانیم
طراحی چراغهای بزرگ جلو البته استاندارد خاصی ندارند و متناسب با شکل و شمایل هر خودرو طراحی میشوند. یعنی که هر کمپانی برای خودش، طراحیهای منحصر به فردی دارد. اما در نهایت اینکه سعی میکنند طراحیهای خوبی در مورد این چراغها داشته باشند، چرا که اولین مواجهه هر کسی با اتومبیلها، از ناحیه جلوی ماشین اتفاق میافتد و یک چراغ بزرگ با طراحی بد، میتواند حسابی توی ذوق ماشینبازان بزند. چراغهای بزرگ جلو از دو قسمت اصلی تشکیل شده است. قسمت اولیه آن همان کاسه چراغ است. این کاسه به شکل کره طراحی میشود. سطحش را هم جیوه اندود میکنند تا نور تولید شده در آن انعکاس خوبی داشته باشد و بیشتر به چشم بیاید. چراغ را هم در مرکز این کاسه طراحی میکنند. چراغ با فنر یا حلقه نگهدارنده پلاستیکی وصل شده و در جای خود محکم قرار میگیرد. بخش دوم را هم بلوری یا عدسی چراغ مینامند. این بخش روی کاسه چراغ قرار گرفته و با کاسه یکی شده است تا گرد و خاک و آب و… وارد کاسه چراغ نشود. این سطح عدسی را منشورهای بلورینی پوشاندهاند که به منظور مدیریت پرتوهای نور لامپ استفاده میشوند.
۲. چراغ مهشکن
همانطور که از اسمش مشخص است، در هنگامه بارندگی یا مهآلود بودن جاده مورد استفاده قرار میگیرد. این نور سفید یا زرد، قرار است که سطح جاده را برای شما روشن و مشخص کند تا در سرعتهای پایین، بتوانید به راهتان ادامه دهید. در مسیرهای پیچ در پیچ و هنگامه بارندگی و مه، این چراغها نقش حیاتی دارند و بدون آنها مشکل بتوان طی مسیر کرد.
درباره چراغ مهشکن بیشتر بدانیم
یکی از انواع چراغ خودرو که در اینجا میخواهیم دربارهاش بگوییم، چراغ مهشکن است. تعداد مهشکنها معمولا دو تا بوده و در کنار چراغهای بزرگ جا خوش میکنند. جالب اینکه نور غالبا زردرنگ این چراغها، در مقایسه با چراغهای بزرگ خودرو در مواقع برف و باران و مه، بیشتر به کار میآیند. مخصوصا در بارندگیهای برفی، چون نور چراغهای بزرگ در برخورد با ذرات برف منعکس میشود، پس چندان اثری در روشن کردن مسیر نمیتواند داشته باشد. برای ایجاد نور غالبا زرد مهشکنها، یا باید عدسی و بلوری زرد رنگ در چراغ استفاده شود، یا حباب زرد رنگ روی لامپ چراغ تعبیه میکنند تا نور زردرنگ بگیرند. اگر هم ماشین شما چراغ مهشکن نداشته باشد که میتوانید از مهشکنهای مدل دایرهای یا چهارگوش موجود در بازار تهیه و آنها را روی اتومبیل سوار کنید. در برخی از خودروها هم معمولا سعی میکنند از یک روش دیگر، برای گرفتن نور بیشتر در مواقع بحرانی مثل مه و برف و بارندگی استفاده کنند. آنها چراغهای نورافکن را روی سپر یا نقطه مناسب دیگری طراحی میکنند. ساختار آنها شبیه مهشکنهاست، با این فرق که نوری که از آنها گرفته میشود سفید رنگ است. نکته دیگری که بد نیست بدانید این است که در خودروهای جدید، معمولا دو چراغ هم در جلوی خودرو طراحی شده است. اما اینها چه کارکردی دارند؟ همان کار مهشکنها را انجام میدهند، ولی با این تفاوت که کنترلی دارند که در پنل جلویی راننده در کابین جا خوش کردهاند. مدار الکتریکی این چراغها نیز مستقل از مدارات چراغهای بزرگ جلو و دیگر چراغها مستقل طراحی شده است.
۳. چراغ کنار
در برخی از اتومبیلها نیز شاهدیم که از چراغهایی به نام چراغ کنار استفاده میشود. البته استفاده از آنها عمومیت ندارد. این چراغها در هنگام پیچیدن یا تغییر جهت ماشین، روشن شده و مسیر را برای راننده مشخص میکنند. این چراغها گاهی به چراغ راهنما و نیز گاهی به چراغ دنده عقب وصل شدهاند تا کارکرد بهتری داشته باشند. معمولا هم این نوع چراغها روی آینه بغلهای قرار میگیرند. البته در طراحی برخی از خودروها هم روی بدنه است.
۴. چراغ گردان
این چراغ هم عمومیت زیادی برای رانندگان نداشته و صرفا برای نیروهای امدادی و امنیتی و پلیس و آتشنشانی و شبیه آن استفاده میشود. این چراغها به کاربران اتومبیلهای دیگر این پیام را میدهد که باید راه و مسیر را باز کنند. این چراغها غالبا در انواع چراغهای گردان تولید میشوند. در مدلهای جدیدتر نیز از سیستم مجهز به چشمکزن الایدی استفاده شده است. رنگهای مورد استفاده در این چراغها هم آبی و قرمز و زرد است. در کنار این سیستم، آژیر و آمپلیفایر نیز طراحی شده تا کاربران خاص آنها، کنترل بیشتری بر مسیر داشته باشند.
۵. چراغ راهنما
از مهمترین بخشهای سیستم روشنایی اتومبیل باید به همین چراغهای راهنما یا چشمکزن یا فلاشر اشاره کرد. به چراغهایی گفته میشود که در گوشه چپ و راست جلو و عقب خودرو کار گذاشته شده است. وقتی که قرار است اتومبیل در مسیر خود تغییر جهتی بدهد، این چراغها به کار میافتند تا دیگر کاربران اتومبیل حاضر در جاده، بتوانند متناسب با آن واکنش نشان بدهند. همچنین هنگامی که خطری در پیش رو مشاهده میکنید مانند تصادف یا عبور حیوانات اهلی یا هر مورد دیگری، با روشن کردن چراغ راهنما یا همان فلاشر به خودروهای پشت سر علامت میدهید. همچنین در مواقع بارندگی و مه و…، از این چراغها استفاده میشود تا دید عقبیها نسبت به شما بهتر باشد. چراغ راهنمایی الکتریکی اولین بار در دهه اول قرن بیستم بود که ابداع شد. چهار دهه بعد از آن نیز مدلهای جدیدترش ساخته شد. سپس استفاده از این چراغها را برای خودروسازان اجباری کردند. در کنار این چراغ راهنما، یک سری چراغهای راهنمای کناری یا ریپیتر هم داریم که استفاده از آن هم در بیشتر کشورها تبدیل به یک قانون و اجبار شده است.ب
۶. چراغهای پلاک خودرو
هر خودرویی در بخش عقب و جلو، مجهز به چراغهای پلاک هم هستند. چراغهایی بالا یا طرفین پلاک طراحی میشود که هنگام شب، آن را به راحتی قابل خواندن میکند. تعداد آنها نیز معمولا دو عدد در بخش جلویی و دو عدد در بخش عقبی خودرو است. البته باز هم این موضوع بستگی به طراحی دارد و شاید در برخی اتومبیلها، تعداد این چراغها فرق بکند.