کفش طبی بر خلف تصور عموم، کفش هایی هستند که تمام افراد می توانند استفاده از آن استفاده کنند و تمام فعالیت های خود را چه پیاده روی، چه فعالیت در محل کار، انجام دهند. بر خلاف تصور عموم کفش های طبی فقط برای افرادی که دردهایی در پا و کمر خود احساس می کنند تجویز نمیشود. بلکه تمام افرادی که به سلامت پا اهمیت می دهند تا در آینده دچار بیماری در پا، یا مشکل حرکتی نشوند توصیه می شود.
زیره کفش طبی باید مستحکم و از جنس مرغوب باشد تا توانایی جذب نیروی وارده به کف پا را داشته باشد. این نیرو در زمان پیاده روی قریب به دو برابر وزن انسان است. که این نیرو در حال دویدن به ده برابر وزن بدن نیز می رسد.به همین دلیل کفی کفش نقش بسیار مهمی در انتقال و پخش نیروی وارده از زمین به کف پا و از کف پا به دیگر اندام های بدن دارد.
همچنین کفش باید پاشنه مناسبی داشته باشد. کفش های بدون پاشنه و کفش های با پاشنه ی بلند هر دو مضر هستند برای پا و اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۵/۱ تا ۴ سانتیمتر است.
کفش باید دارای کف داخلی با شکل مناسب باشد. کف کفش از داخل باید قوس هایی باشد که هماهنگ و متناسب با قوس های کف پا باشد. وزن بدن باید در داخل چنین کفشی به طور متناسب بر روی تمام سطوح کف توزیع شود و پا در چنین کفی احساس راحتی کند. مهم ترین قوس کف پا، قوس طولی آن است. کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته تر باشد.
کفش دارای کف قوسی شکل
کف بیرونی کفش باید به میزانی گوژ باشد تا وسط کفش ،پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. پیاده روی در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در حین پیاده روی، هنگام اصابت پاشنه به زمین و هنگام بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی گردد .
کفش متناسب باید دارای سطح داخلی یکنواخت باشد .هنگامی که دست میکشیم به سطح داخلی کفش باید متوجه سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش شویم.استفاده از این چنین کفش هایی در هنگام پیاده روی، فشار کمتری را به پوست پا وارد می کند .
از دیگر خصوصیات کفی کفش ارتوپدی وزن کم و سبکی است. کفی کفش طبی می بایست از مواد اولیه مرغوب و درجه یک تولید می شود تا علاوه بر سبکی، ضخامت کفی نیز حفظ شود. ضخامت زیره کفش طبی سبب ایجاد خصوصیت ضربه گیری در کفش می گردد.
پوشیدن کفش هایی که پاشنه انها از جنس چوب، و یا ام دی اف (MDF) می باشد به هیچ عنوان توصیه نمی شود. حتی اگر فروشنده ادعای طبی بودن آن را داشته باشد. استفاده از این جنس پاشنه ها می تواند به سرعت به پا آسیب رسانده و باعث ایجاد درد در ناحیه های مختلف پا، کمر و حتی گردن شود.
سایز و اندازه کفش طبی
کفش طبی مناسب، باید کاملا اندازه پا باشد. اگر کفش تنگ باشد و پا را فشار دهد، مانع خون رسانی صحیح به اندام ها می شود و موجب اختلال در پا می شود. همچنین تنگ کفش سبب احساس فشار در پا و در مواردی زخم پا می شود.
قسمت جلویی کفش ارگونومی، باید فضای کافی برای انگشتان پا را داشته باشد. انگشتان پا باید در شرایطی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد كه روی هم بیفتند و نه آنقدر مکان قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت از آنها در برابر ضربه‌های وارده انجام نشود.
فاصله استاندارد بین انگشت شست پا و نوک کفش باید حدود یک سانتی متر باشد تا فشار زیادی به انگشت ها حین راه رفتن و دویدن وارد نشود.
گشادی کفش و بازی کردن پا درون آن سبب ساییدگی پا و ایجاد اختلال در انتقال نیرو می‌شود. پس اگر فروشنده کفش بزرگ‌تر یا کوچک‌تری را به شما تحمیل کند و قول اصلاح سایز را با قالب زدن یا کفی گذاشتن را به شما بدهد به هیچ عنوان قبول نکیند.