قالب گیری انتقالی، قالب گیری تزریق و قالب گیری فشاری را میتوان جزء روش های متداول در ساخت قطعات لاستیکی دانست. این روش ها امروزه در بسیاری از کارگاه های مدرن تولید لاستیک مورد استفاده قرار میگیرند. در ادامه به شرح هر یک از روش های تولید قطعات لاستیکی خواهیم پرداخت.
قالب گیری فشاری
قالب گیری فشاری روشی کاملا مقرون به صرفه برای ساخت قطعات لاستیکی می‌باشد. با استفاده از این روش میتوان میزان ضایعات را به طرز قابل توجهی کاهش داد و میزان سر ریز را به حداقل رساند.
در روش قالب گیری فشاری، برای ساخت قطعات لاستیکی در مرحله ی اول لاستیک خام با مواد مکمل ترکیب میشود. پس از این، پیشفرم ها در حفره قرار میگیرند و تحت فشار و دمای مناسب قرار میگیرند تا حفره ها به صورت دقیق پر شوند. بعد از تحت فشار قرار گرفتن پیشفرم ها، مواد اضافی آن سر ریز خواهد کرد و میتوان شاهد آماده شدن قطعه ی لاستیکی بود.
قالب گیری تزریقی
در صورتی که برای ساخت قطعات لاستیکی به دقت متوسط تا بالا نیاز باشد میتوان با اطمینان کافی از روش های قالب گیری تزریقی استفاده نمود. در این روش اتلاف مواد به شدت کاهش پیدا میکند و میتوان در مدت زمانی کوتاه به تولید قطعات پرداخت. قالب گیری تزریقی از نظر اقتصادی نیز گزینه ی مناسبی به شمار میرود.
ساخت قطعات لاستیکی با روش قالب گیری تزریقی به این صورت است که ابتدا قطعات لاستیکی، مطابق حفره های قالب، بارگیره شده و برای وارد شدن به انباره آماده میشوند. بعد از این، مواد به صورت تدریجی گرم میشوند و وارد قسمت انباره میشوند. در مرحله ی بعد، مواد، با فشار بالا، با استفاده از پیستون ها به درون قالب تزریق میشوند و بعد از پخت از دستگاه خارج میشوند.
قالب گیری انتقالی
تولید و ساخت قطعات لاستیکی با استفاده روش های قالب گیری انتقالی به این صورت است که پیشفرم‌ها بعد از تهیه وارد دیگ شده و تحت فشار قرار میگیرند سپس به وسیله ی آبریزهایی که وجود دارد به محفظه های مورد نظر انتقال می‌یابند.
قالب گیری انتقالی برای تولید آن دسته از قطعات لاستیکی مناسب خواهد بود که اندازه ی دقیق قطعه اهمیت زیادی داشته باشد اما در عوض در این روش میتوان شاهد تولید ضایعات بیشتری بود.