هزاران سال است که از پوکه به عنوان مادهای در مراقبتهای شخصی استفاده میشود. در مصر باستان مراقبت از پوست و زیبایی از اهمیت برخوردار بود و از آرایش و مرطوب کنندهها به طور گسترده استفاده میشد. یک روند معمول این بود که تمام موهای بدن را با استفاده از کرمها، ریش تراش و سنگهای پوکه پاک کنند.
پوکه به شکل پودر شده یکی از مواد تشکیل دهنده خمیر دندان در روم باستان بود. مراقبت از ناخن در چین باستان بسیار مهم بود. ناخنها را با سنگهای پوکه مرتب میکردند و از سنگهای پوکه نیز برای از بین بردن پینه استفاده میکردند. در یک شعر رومی کشف شد که پوکه تا 100 سال قبل از میلاد و احتمالا قبل از آن برای از بین بردن پوست مرده استفاده میشده است.
از آن زمان تاکنون در بسیاری از دورهها از جمله دوران ویکتوریا مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه بسیاری از این تکنیکها هنوز مورد استفاده قرار میگیرند. پوکه به طور گسترده به عنوان لایه بردار پوست استفاده میشود. حتی اگر تکنیکهای از بین بردن مو در طول قرنها پیشرفت کرده است، هنوز هم از مواد ساینده مانند سنگهای پوکه استفاده میشود.
“سنگ های پوکه” اغلب در سالنهای زیبایی در طی مراحل پدیکور برای از بین بردن پوست خشک و اضافی از پایین پا و همچنین پینه استفاده میشود. پوکه ریز آسیاب شده، مانند کاربرد رومی، به برخی از خمیردندانها به عنوان براق کننده اضافه شده و به راحتی پلاکهای دندانی را از بین میبرد. همچنین پوکه به پاک کنندههای سنگین دست (مانند صابون گدازه) به عنوان ساینده ملایم اضافه میشود. امروزه هنوز از تکنیکهای زیبایی قدیمی با استفاده از پوکه استفاده میشود اما بدست آوردن جایگزینهای جدید آسانتر است.