- سیلیکات سدیم در ذوب فلزات به عنوان مقاوم در برابر آتش و جلا دهنده ظاهر فلز است.
- در فرآیند کلاسیک CO2، قالب ها از شن و ماسه ساخته می شوند و از سیلیکات سدیم به عنوان چسب استفاده می شود.
- واکنشهای شیمیایی بین CO2 و سیلیکات سدیم باعث سخت شدن اولیه مخلوط شن و سیلیکات سدیم می شود. مخلوط رطوبت خود را از دست می دهد، پیوندها به یک توده سفت تبدیل می شوند.
- قالب های ساخته شده توسط این فرآیند را می توان بلافاصله مورد استفاده قرار داد و نیازی به پختن ندارند، زیرا در دمای متوسط پوسته سختی را تشکیل می دهند و تخلخل کافی برای انتشار گازهای داغ را ارائه می دهند.
- سیلیکات های سدیم با نشاسته و دکسترین مورد استفاده در تهیه مواد ریخته گری سازگار هستند و جایگزین روغن های گیاهی و رزین های گران قیمتی هستند که برای تشکیل انواع خاصی از قالب ها استفاده می شوند.
- یکی دیگر از کاربرد سیلیکات سدیم در ذوب فلزات به عنوان دفلوکولانت یا روان ساز است. این خاصیت سبب کاهش ویسکوزیته میشود بنابراین از لخته شدن مواد مذاب فلزی جلوگیری میشود.
تاریخچه کاربرد سیلیکات سدیم در ذوب فلزات به سال 1930 میلادی بر می گردد. در ابتدا از سیلیکات سدیم به عنوان چسب در صنعت ریخته گری استفاده می شد اما با گذشت زمان یعنی در سال 1960 به کاربردن گاز co2 در کنار سیلیکات سدیم رواج پیدا کرد. این روش را میتوان انقلاب بزرگی در صنعت ریخته گری و ذوب چدن، غیرفلزی و فولادی دانست.
در صنعت ریخته گری فلز و به ویژه ریخته گری فولاد، مقدار زیادی سیلیکات سدیم مصرف می شود. از مهم ترین علت کاربرد سیلیکات سدیم در ذوب فلزات میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
