انواع باند گچی به دو دسته معمولی و فایبرگلاس تقسیم‌بندی می‌شوند که در ادامه هر یک از آن‌ها را از لحاظ جنس و کارایی مورد بررسی و واکاوی قرار می‌دهیم.

ساده‌ترین نوع باندهای گچی نوع معمولی هستند که در چند سال اخیر کمتر مورد استفاده قرار گرفته‌اند. جنس این گچ‌ها گاز پانسمان پوششی است. متخصص گچ‌ گیری ابتدا باند را مرطوب کرده و به صورت لایه‌ای دور محل آسیب دیده دست یا پای بیمار می‌پیچد. همچنین در زیر آن پنبه‌ای از جنس گچ کلسینه وجود دارد که در هنگام برخورد با آب باعث ایجاد سولفات کلسیم شده و در نهایت گچ پس از چند دقیقه خشک می‌شود.
معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد تا گچ معمولی خشک شود و همچنین فرایند خشک شدن آن به صورت گرمازا می‌باشد.
لازم به ذکر است که اگر پوشش پنبه‌ ای کافی در زیر گچ وجود نداشته باشد ممکن است بیمار بر اثر گرمای زیاد تا مدتی در ناحیه آسیب دیده مقداری سوزش و درد احساس کند و این یکی از نکات منفی باند گچی معمولی است.

باند ارتوپدی فایبرگلاس از جنس پلاستیکی بوده که با رزین پلی اورتان اشباع شده است. رزین در هنگام برخورد با آب با واکنش نشان داده و به سرعت خشک می‌شود. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد فایبرگلاس قابلیت انعطاف پذیری آن است و متخصص گچ گیری می‌تواند به راحتی آن را شکل دهد.
اگرچه روند گچ‌ گیری با فایبرگلاس شبیه به روش معمولی است، ولی انعطاف‌پذیری و همچنین سرعت بالای خشک و سفت شدن، فایبرگلاس را نسبت به گچ معمولی برتر کرده است.
همچنین فرایند گچ گیری با باند گچی فایبرگلاس نیز به صورت گرمازا است، ولی با این وجود بیمار سوزش و دردی را در ناحیه آسیب‌دیده احساس نخواهد کرد. همچنین پس از ترکیب رزین پلی اورتان با آب حدود ۳ الی ۴ دقیقه بعد گچ به طور کامل خشک و سفت می‌شود.