امروزه گل های مختلف از جمله گل های رز در دنیا دارای طرفداران بسیار زیادی بوده و گل رز دارای گونه ها و انواع مختلفی بوده که به دلیل محبوبیت در اکثر مناطق دنیا این گل زیبا را تکثیر میکنند. کاشتن گل رز هلندی نیاز به مراقبت های ویژه ای دارد که در زیر به تعدادی از آن ها اشاره شده اند.

کاشتن گل رز هلندی از مواردی است که نیاز به حرفه و تجربه دارد و بعد از کاشتن گل رز هلندی باید مراقبت های لازم جهت نگهداری و رشد این گل زیبا در نظر گرفته شود. گل رز هلندی با نام علمی Rosa hybrida یکی از گونه های گل های رز می باشد. گل های رز و همچنین گل رز هلندی در مصارف گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرد. به طور مثال برای عطر خوب که آرام بخش است استفاده می باشد. همچنین این گل دارای مصارف درمانی نیز بوده و به همین دلیل اسانس آن جزو گران ترین اسانس ها در دنیا می باشد. از این رو کاشتن گل رز هلندی یکی از کارهای مهم در دنیا می باشد.

گل رز هلندی جزو یکی از زیباترین گل ها می باشد که دارای گلبرگ ها ی زیبا و بزرگی می باشد و به رنگ های مختلف دیده می شود. گل رز هلندی دارای عطر بسیار خوبی بوده و دارای طرفداران بسیاری نیز می باشد.

کاشتن گل رز هلندی از جهات مختلفی حائز اهمیت می باشد و دارای طرفداران بسیار زیادی نیز می باشد. این گل دارای عطر بسیار زیادی بوده و گل بسیار مناسبی برای نگهداری در باغ و باغچه های منزل می باشد. گل رز هلندی به راحتی در کنار دیوار رشد کرده و بالا می رود. ارتفاع گل رز هلندی حدود نیم تا یک متر می باشد.

گل رز هلندی به تنهایی رشد بهتری داشته و در جوار گل و گیاهان دیگر رشد ان کمتر می شود. بنابراین بهتر است در هنگام کاشتن گل رز هلندی دقت شود که این گل به تنهایی کاشته شود تا بتواند به مرحله ی گل دهی برسد.

گل رز هلندی به نور زیاد و مستقیم خورشید نیاز دارد. بنابراین حتما باید نور کافی و زیادی به ان برسد. در غیر این صورت رشد کافی نداشته و گل هایی با کیفیت مطلوب نمی دهند.

این گل شرایط رشد در اکثر خاک ها را داشته و سازگار می باشد اما هر چه خاک شما مرغوب تر باشد رشد گل بهتر می باشد.

1) تکثیر با بذر

که به منظور به دست آوردن ارقام جدید یا برای پیوند استفاده می شود. بذر کاری به صورت کرتی در پاییز صورت می گیرد. سبز نشدن آنها بدلیل عدم دریافت سرمای کافی است. یکسال نشاءها مانده و در بهار سال دوم آنها را از کرت اصلی خارج و در خطوطی به فاصله 5 / 1 متر و فواصل بوته ۲۰-۱۰ سانتی۔ متر کشت می کنند و در خرداد ماه برای پیوند آماده می باشند.

2) کاشتن دانه های گل سرخ

در دو زمان کاشتن دانه های گل سرخ برای زیاد کردن آن مورد استفاده است. یکی برای به دست آوردن جورهای تازه و دیگری کاشتن دانه های نسترن برای تهیه پایه های جوان و سالم قابل پیوند.

برای به دست آوردن جورهای و گونه های تازهای از گل سرخ، میوه هایی را که به این منظور روی بوته ها باقی گذارده اند. این میوه ها حاصل گل هایی ست که با گونه یا جور دیگری گشن گیری شده یا بواسطه وجود اقسام و جورهای متنوع زیاد در اطراف آن بطور طبیعی عمل گشن گیری روی آنها انجام شده اواسط پاییز وقتی که میوه ها کاملا رسیدند، قبل از شروع سرما و یخبندان میچینند.

نشانه رسیدن میوه گل سرخ موقعی است که میوه ها رنگ انداخته و نارنجی رنگ می شوند. ولی باید دانست در بعضی از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه های چای میوه ها به زحمت رنگ میاندازند و بطور کلی موقع رسیدن میوه ها بسته به نژاد، منطقه و محل کاشت فرق می کند. میوه های رسیده را باید در همان موقع چیدن، اواسط مهر یا آبان کشت کرد (زیرا دانه های میوه گل سرخ پس از چیدن خیلی زود قوه نامیه خود را از دست میدهند).

اگر دانه ها کاملا نرسیده و هوای آن منطقه سرد باشد، برای آنکه قوه نامیه آن کامل شود، دانه ها را لای خاک اره یا ماسه نرم کمی مرطوب طبقه طبقه می چینند تا برای جوانه زنی برسد (استرتیفیکاسیون کردن) معمولا اوایل آذرماه می توان این دانه ها را بیرون کاشت، موقع کاشتن میوه ها را با چاقوی پیوندزنی چهار قسمت کرده دانه ها را خارج می سازند و برای آنکه بدانند دانه هائی که می کارند از چه قسمی است تا پس از سبز شدن و گل کردن معلوم شود بین آنها جورهای جدیدی بوجود آمده، باید دانه های هر قسم را در خزانه مخصوصی جداگانه کاشته و بوسیله برچسبی جور یا گونه آن را مشخص کنند.

خزانه ای که در آن دانه ها را می کارند، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است. در غیر این صورت باید از تغارهای مخصوص بذرکاری استفاده کرد. خزانه یا تغار را با خاکی تجزیه شده که قبلا تهیه کرده اند پر کرده روی آن را صاف نموده، دانه ها را به ردیف مرتب روی خاک میچینند، بعضی ها برای اینکه خاک خزانه تقویت شده و کمک موثری به سبز شدن دانه ها کند، با خاک هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداری سولفات دوفر سولفید و کمی از کودهای شیمیایی داخل می کنند.

آماتورها برای احتیاط و پیشگیری از بروز آفات حیوانی و قارچی، خاک خزانه را دو ماه قبل از موقع کاشتن با محلول (فورمول) ضدعفونی کرده یا همان موقع کاشتن با تزریق سولفور دو کاربون این کار را انجام میدهند تا پس از آنکه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذکور نشوند. پس از آنکه دانه ها را روی خاک مرتب چیدند، آهسته با کف دست آنها را فشار باید داد تا دانه خوب به خاک بچسبد و روی آن را با قشری به ضخامت ۱ تا 5 / 1 سانتیمتر شن پوشانده، خزانه را آبیاری می کنند.

دانه ها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الی ۹۰ روز بعد از کاشتن سبز می شوند. پس از سبز شدن باید آب دادن را کمتر کنند تا ریشه بوته ها که خیلی ظریف است نپوسد، تا موقعی که هوا سرد و یخبندان است، این بوته ها را باید در گلخانه یا در زیر شاسی نگهداری کرد. پس از مساعد شدن هوا آنها را بیرون آورده در خزانه دیگر با فواصل بیشتری نشاء کرده یا آنکه جداگانه می کارند.

بوته های نو را باید هر هفته یا ۱۵ روز یک مرتبه بازدید کرد تا اگر آثاری از «شته سبز» یا «پارازیت های دیگر روی آنها مشاهده شد بوسیله محلول سولفات دو نیکوتین و یا سموم دیگر با آنها مبارزه کرده تا از ضعیف شدن بوته ها جلوگیری بعمل آورند و زودتر رشد نمایند

پس از اینکه بوته ها قوی شدند سال دوم آنها را یا در کرت مخصوصی با فاصله ۵۰ سانتیمتر کاشته یا در گلدان های بزرگتری می گذارند تا شروع به گل دادن کند.

موقع کاشتن این دانه ها، بسته به وضعیت منطقه یکی از ماه های مهر، آبان و آذر یا اواخر اسفند است، برای آنکه قوای نامیه خود را از دست ندهند باید فورا دانه ها را خوب خشک کرده لای طبقات شن یا نرمه زغال چوب بچینند.

در موقع مناسب دانه ها را در کرتهای وسیعی که خاک کرتهای آن قبلا حاضر شده و به اندازه کافی عمیق است، به ردیف بفواصل ۲۰ سانتیمتر و عمق یک سانتیمتر بکارند. اگر دانه ها در پاییز کاشته می شوند برای جلوگیری از نفوذ سرما و یخ زدن، بهتر است روی کرت ها را با قشری از پهن اسب پوشاند.

3) تکثیر با قلمه

قلمه باید ۱-۳ گره داشته باشد برای به تأخیر انداختن رشد جوانه محوری بالایی فقط برگ بالایی حفظ می شود تا ریشه دهی خوب انجام شود و غذای لازم را برای شاخسارهی رشد کرده فراهم کند. قلمه های نیمه خشبی آن به راحتی ریشه میدهد. برخی از رزها نظیر رزهای زرد و بنفش قلمه آنها به سختی ریشه میدهد لذا از طریق پیوند آنها افزوده می شوند. معمولا انواع رونده و مینیاتوری و سایر رزها به جز بالایی ریشه زایی خوبی دارند

برای جلوگیری از گال طوقه در محلول هیپوکلریت سدیم 5 / 0 درصد به مدت ۱۵ دقیقه قرار داده می شوند. برای آنکه بتوان در مدت کوتاه تری بوته های سالم و قوی برای پایه به دست آورد یا در نبودن پایه برای پیوند یکی از اقسام گل سرخ را زیاد کرد، قلمه زدن را انتخاب کرده اند.

قلمه بعضی از نژادها و اقسام گل سرخ با کمال سهولت نتیجه میدهد و در مدت کوتاهی ریشه میدهد و با این وسیله میتوان تعدادی از یک قسم یا جور به دست آورد.

4) پیوند و کو پیوند

گیاهان کو پیوند شده هنوز هم متداول هستند این گیاهان می توانند در مدت کوتاهی گل های بزرگتر و با کیفیت خوب را تولید نمایند. تکثیر گیاه با محل پیوند بخش کوچکی از ازدیاد را در دنیا تشکیل میدهد زیرا هزینه های مربوط گلخانه بالا بوده و مواظبت از گیاه گران تمام می شود و کارگر برای نگهداری گیاه در این کشورها قابل دسترسی ناست

همچنین گیاهان پیوند شده قبل از تولید گل های با کیفیت بالا نیاز به دوره پرورش طولانی دارند. در آلمان و هلند تکثیر با پیوند هنوز یک روش تکثیر مهم محسوب میشود. زیرا در این کشورها شرایط نوری برای تولید گل نامساعد است.

برای کوپیوند گیاهان بهترین پایه در آمریکا رزا مانتی و در اروپا و اسرائیل و ایران رزا کانینا و رزا ایندیکا ) در آمریکا رزا آدوراتا نامیده می شود ( است بعد از پیوند شاخساره پایه از 3 / 1 بالای پیوند قطع می شود. شش هفته بعد )در گلخانه ( وقتی جوانه پیوند شده تولید گل کرد شاخساره پایه کاملا حذف می شود.

در برخی کشورها از تکنیک پیوند زمستانه که عبارت از پیوند پیوندک چوب نرم یک برگه بر روی پایه دانهالی در حال خواب با ریشه سخت است که این پایه رزا کانینا اینرمیس است.

5) پیوند شکافی یا شکمی

پیوند شکافی یا شکمی را در موقع و به دو شکل میزنند.

۱ – پیوند شکافی با جوانه بیدار

۲- پیوند شکمی با جوانه خواب

فصل پیوند با جوانه بیدار از اول خرداد تا اواخر تیرماه است که جریان شیره نباتی باز کردن پوست را از روی چوب اسان ساخته و پس از گرفتن پیوند وقت کافی برای نمو شاخه و رسیدن مغز چوبی آن هست

موقع پیوند شکمی با جوانه خواب از اوایل شهریور تا اواخر مهرماه است که دیگر فصل برای بیدار شدن جوانه و نمو آن مقتضی ناست. پیوند پس از گرفتن تا بهار به حالت خواب باقی مانده، اوایل فروردین ماه شروع به سبز شدن و نمو می کند.

پیوند پاییزه باید در زمستان از یخ زدن حفظ شود (برای اینکه پیوندک در زمستان یخ نزند با شروع سرما روی آن را با قشری از پارافین منجمد می پوشانند) و چون در آغاز بهار شروع به نمو می کند شاخه های آن قوی تر بوده و زمان کافی برای رسیدن مغز شاخه ها دارد.

طریقه عمل برای پیوند شکمی خیلی آسان و عبارت از برداشتن پیوندک بوسیله چاقوی پیوندزنی از روی شاخه مورد نظر و جا دادن آن در شکافی که بشکل (T) روی پایه، داده شده و بستن روی شکاف با پوست بر آمده از پایه و بستن آن با ریسمان نرم است. پیوندک را بهتر است از شاخه ای که گل یا غنچه دارد بگیرند.