۱. سیستم سوپاپ ایستاده دو ردیفه یا T HEAD
این روش که در خودروهای قدیمی کاربرد داشته دارای دو میل بادامک است. یکی کنترل سوپاپ های دود را در دست دارد و دیگری کنترل سوپاپ های گاز. مزایای این سیستم شامل سادگی طرح و راههای ورود و خروج هوا و دود، شستوشوی بهتر گازهای سوخته از اتاقک احتراق و تعداد کمتر قطعات متحرک سیستم میشود. اما معایب آن نیز مواردی همچون بزرگ بودن و زیاد بودن طول محفظه احتراق، حرکت سوپاپ به طرفین محفظه و در نتیجه پایین آمدن کارایی موتور، طولانی شدن مسیر شعله، بیشتر شدن عرض بلوک موتور و الزام استفاده از دو میل بادامک را در برمیگیرد.
۲. سیستم سوپاپ ایستاده یا L HEAD
این روش جدیدتر از سیستم T است و در آن همه سوپاپ های دود و گاز که به طور ایستاده در یک طرف بلوک سیلندر قرار میگیرند از یک میل سوپاپ فرمان میبرند. در این سیستم مسیر ورود و خروج گازها به شکل L است. در این سیستم محفظه احتراق کوچکتر شده و فرم پر شدن آن نیز متفاوت است. این دو در کنار هم باعث میشوند تا احتراق بهتر صورت گیرد و راندمان حجمی موتور به ۸۸ درصد برسد. در این سیستم سوپاپ ها به کمک تایپت حرکت میکنند. مزایای آنها دردرجه اول استفاده از یک میلبادامک است که کاهش هزینهها را در پی دارد. تعمیرات راحتتر و باز شدن سادهتر سرسیلندر و بهتر سوختن سوخت از دیگر مزایای این سیستم هستند. معایب آن نیز شامل طرح پیچیده مانیفولدها و وجود قطعه اضافی تایپت میشود.
۳. سیستم سوپاپ ترکیبی یا F HEAD
در این سیستم سوپاپ گاز به حالت معلق در سرسیلندر قرار دارد و سوپاپ دود به صورت ایستاده قرار میگیرد. این حالت کمک میکند تا عمل پر شدن سیلندر توسط سوخت به علت نزولی بودن جریان آن کنترل شود. مسیر خروج دود و گاز در این سیستم به شکل F است. معمولا در موتورهای ۴ زمانه شاهد این سیستم هستیم. این سیستمها گاهی مشکل نامناسب شدن محل جرقه شمع و طولانی گشتن محل انفجار تا مرکز سیلندر را در پیدارند.
۴. سیستم سوپاپ معلق یا I HEAD
در این روش هر دو سوپاپ گاز و دود در سیلندر و معلق هستند و مسیر خروج گاز و ورود دود یک خط مستقیم به شکل I است. این سیستم راندمان حجمی موتور را به ۹۰ درصد ارتقاء میدهد. این سیستم نیز در موتورهای ۴ زمانه کاربرد بیشتری دارد. تعمیرات این سیستمها سختتر از دیگر سیستمها است اما فضای احتراق را کوچکتر کرده و فاصله انفجار تا مرکز سیلندر را تا حد امکان کاهش میدهند.