آسانسور به سازه‌ای گفته می‌شود که برای حمل‌ونقل اشخاص و بار به‌صورت عمودی در یک ساختمان یا سازه دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرد. آسانسورها به‌طورکلی توسط موتورهای الکتریکی راه‌اندازی می‌شوند که یا از کابل کششی حرکتی و یا سیستم‌های وزنه تعادل مثل چاله یا پمپ مایع هیدرولیک برای بالابردن یک پیستون استوانه‌ای مانند جک استفاده می‌کنند.
برای اینکه یک آسانسور ساخته شود، مجموعه‌ای از علوم از جمله مکانیک، الکترونیک، معماری و صنایع دخیل هستند. البته در گذشته بیشتر قطعات آسانسورها مکانیکی و الکترونیکی بودند ولی با توسعه علوم و پیشرفت تکنولوژی، قطعاتی به نام نیمه‌هادی‌ها تولید شدند که در آسانسورها مورداستفاده قرار گرفتند. همچنین ورود حوزه علوم هوش مصنوعی به صنعت، این وسیله نیز تکامل یافت و به‌عنوان یک وسیله کاملاً کاربردی در ساختمان‌های مختلف مورداستفاده قرار گرفت.
🔷تاریخچه آسانسور🔷
در گذشته بالابرهایی توسط افراد مختلف طراحی و اجرا شده بود اما هیچ‌کدام از سطح ایمنی مناسبی برخوردار نبودند و به همین دلیل اصلاً قابلیت اعتماد و اطمینان نداشتند. آنچه درباره تاریخچه آسانسور به دست آوردیم، نشان می‌دهد که یک مهندس مکانیک آمریکایی به نام الیشا اوتیس موفق شده است که با افزودن نوعی چرخ ضامن‌دار در ساختار آسانسور کاری کند که حتی اگر طناب بالابر پاره شود، از سقوط آن جلوگیری کند. نتیجه درستاور اوتیس در سال 1854 در یک نمایشگاه در کشور آمریکا رونمایی شد و سرمنشأ انقلابی در توسعه و پیشرفت بالابرها شد.
احداث و تعمیر آسانسورها در ابتدای امر یک مسئله کاملاً فنی و تجربی به شمار می‌رفت. افراد برای متخصص شدن در این حوزه صرفاً باید زیر نظر یک استاد ماهر کار می‌کردند و هیچ منبع یا دوره آموزشی در این حوزه برگزار نمی‌شد. اما در سال 1995 برای نخستین بار دوره آموزشی آسانسور در کشور انگلستان برگزار شد. پس‌ازآن اهمیت ساخت‌وساز آسانسورها تا حدی افزایش پیدا کرد که مجموعه‌های دانشگاهی و مدارس نیز سرفصل‌ها درسی را به این موضوع اختصاص دادند. نخستین واحد درسی در مقطع کارشناسی نیز در سال 1998 در کشور انگلستان و در دانشگاه نورث همپتون برگزار شد.