صنوبر درختی است از دسته بیدها که نام دیگر آن سپیدار است. چوب صنوبر در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. درخت صنوبر وقتی به شش سالگی می رسد بازدهی خوبی برای برداشت چوب دارد. این درخت در مناطق مختلفی روییده و پرورش داده می شود. اما چوب صنوبر به دست آمده در شهر گلپایگان بسیار منحصر به فرد و مقاوم است. پس می توان گفت مهد پرورش درخت صنوبر در ایران شهر گلپایگان است. این درخت ریشه های بسیار قوی دارد که به راحتی به مکان های مختلف در دل خاک نفوذ می کنند؛ بنابراین نباید این درختان در نزدیکی مناطق مسکونی و در کنار لوله کشی آب و تأسیسات زیر زمینی کاشته شوند. به همین دلیل درختان سر به فلک کشیده صنوبر معمولاً در مناطق خارج از شهر دیده می شوند.
🟧سن برداشت چوب صنوبر🟧
چوب صنوبر را می توان در سنین 6 تا 15 سالگی این درخت برداشت کرد. ارتفاع این درخت در این مدت زمان می تواند به حدود بیست و پنج متر برسد. چوب صنوبر از پر مصرف ترین چوب ها در صنایع چوب و مبل است. چوب درخت صنوبر جوان، سفید رنگ و گاهی مایل به سبز بوده و هر چه سن آن بالاتر می رود رنگ چوب آن به قهوه ای نزدیک تر می شود. همچنین شیارهایی در سطح آن به وجود می آید که گاه عمیق و گاه نیمه عمیق هستند.
🟧ویژگی های چوب صنوبر🟧
میزان رشد درخت صنوبر بسیار بالا بوده و به همین دلیل استفاده از آن در صنایع چوبی بیشتر از سایر چوب ها است. از ویژگی های دیگر این نوع چوب قیمت آن است که در مقایسه با سایر چوب ها مناسب تر است. از جمله ویژگی های این چوب که باعث می شود میزان تقاضا برای آن در صنایع مختلف بسیار زیاد باشد، چکش خوار بودن و وزن کم آن است. این دو ویژگی چوب صنوبر را به یکی از بهترین انتخاب ها برای نجاران در ساخت وسایل چوبی مختلف تبدیل کرده است.
🟧اشاره ای به نام های مختلف درخت صنوبر🟧
درخت صنوبر با نام های دیگری نیز شناخته می شود. علاوه بر سپیدار به آن آسینا، تبریزی، راجی، کبوده و سفیدار نیز گفته می شود. معمولاً می توان درخت صنوبر را در مسیرهای اصلی و در حاشیه جاده ها مشاهده کرد. این کار به عنوان مانعی به نام بادشکن انجام می شود. همچنین در باغ ها و خانه های قدیمی کاشت این درخت مرسوم بوده است که ارتفاع آن به چیزی حدود 18 تا 25 متر می رسیده است.