کوره‌هایی که در صنعت سفال و سرامیک استفاده می‌شوند انواع مختلفی دارد مانند کوره تونلی، کوره سنتی، کوره استوانه، کوره آزمایشگاهی و... اما کوره‌ای که برای سفالگری در کارگاهی کوچک و نه کارگاهی صنعتی به کار می‌آید، بدین شکل هستند:
کوره‌های صندوقی: کوره‌های صندوقی که درب آنها از بالا و مانند صندوقچه باز می‌شود، دارای فضای بیشتری هستند اما گذاشتن و برداشتن سفالینه‌ها در آن دشوارتر است.
کوره‌های یخچالی: کوره‌های یخچالی کوره‌هایی هستند که درب آنها از جلو و مانند کمد یا یخچال باز می‌شود. فضای داخلی این کوره‌ها با پایه و صفحات سنگی، مطبق شده است و این طبقات قابل جابجایی است. همچنین تمام نقاط داخل کوره قابل دسترسی است، بنابراین پر و خالی کردن آن ساده‌تر است.
کوره‌های گازی یا برقی
کوره‌ها با دو منبع انرژی گاز و برق کار می‌کنند.کوره‌هایی که با گاز کار می‌کنند مصرف بسیار پایینی دارند و به صورت کلی تکنیک‌هایی مانند: راکو، ساگار و احیا که برای پخت سفال و لعاب وجود دارد، فقط در کوره گازی قابل اجرا است. در واقع این تکنیک‌ها احتیاج به شعله مستقیم و یا دوده دارند.
کوره‌هایی که با برق کار می‌کنند برای منزل یا کارگاه‌های با کار کم مناسب‌تر هستند چرا که تنها با فشار یک دکمه در صفحه‌ای دیجیتالی کوره را خاموش، روشن و حتی تنظیم می‌کنید. کوره‌های برقی به صورت تک فاز، دو فاز و سه فاز وجود دارند که بستگی به تامین میزان حرارت درخواستی و کنتور برقی که از آن استفاده می‌کنید دارد.
کوره‌های سفارشی یا آماده
یکای گنجایش کوره لیتر است و کوره‌های آماده از 110 لیتر موجود هستند به بالا. برای اینکه دید بهتری نسبت به اندازه یک کوره 110 لیتری داشته باشید، یک مکعب 40*50*50 را در نظر بگیرید. این ابعاد شامل طول، عرض و عمق کوره می‌شود درواقع داخل یک کوره 110 لیتری حدودا 26 عدد بشقاب 15 سانتی متری قرار می‌گیرد. اگر کوره‌ای با ابعاد خاص در نظر دارید، می‌توانید آن را سفارش دهید. شرکت‌های معتبری هستند که می‌توانند کوره شما را آماده کنند.
تفاوت کوره مینا کاری و پخت بدنه
برای پخت سفالینه‌ها دو جور پخت وجود دارد یکی پخت بدنه (یا همان پخت بیسکویت) و دیگری پخت لعاب می‌باشد. بیسکویت‌ها دو نوع هستند، بدنه‌های رسی و بدنه‌های سفید یا همان سرامیک که بیشتر در چین، ژاپن و اروپا با آنها کار می‌شود. برای پخت بدنه‌های رسی به دمایی حدود 900 درجه و برای پخت سرامیک به حرارتی حدود 1000 درجه احتیاج است که معمولا همه کوره‌ها این درجه را پوشش می‌دهند.
در پخت لعاب اما نکاتی وجود دارد. اگر لعاب روی بدنه‌ی رسی باشد در دمای 700 درجه پخته و رنگ باز می‌کند ولی اگر روی بدنه‌ی سفید لعاب خورده باشد این حرارت باید به درجه 1050 نیز برسد. پخت لعاب با حرارت رابطه مستقیم دارد.
مثلا برای پخت لعاب روی بدنه‌های سرامیکی باید برای رسیدن به دمای مورد نظر صبور بود زیرا که دمای 1050 را باید در مدت زمان بسیار طولانی‌تری پیش برد. این پروسه پخت و رنگ باز کردن لعاب باید چیزی بیش از 10 ساعت طول بکشد تا به نتیجه دلخواه رسید.از این روی کوره‌های لعاب و لعاب مینا کاری نیاز به کوره‌های متفاوتی دارند که حرارت بیشتری تولید می‌کنند.