به طور کلی برنج اصیل ایرانی در مقایسه با برنج خارجی عطر و طعم و بوی بهتری دارد. چراکه برخاسته از بهترین شالیزارهای مناطق حاصلخیز کشور است. اگر بخواهیم میزان عطر و بوی انواع برنج ایرانی رو بررسی کنیم، برنج های پرمحصول مثل شیرودی، فجر، ندا پخت بهتری دارند ولی میزان عطر و بوی انها ضعیف تر از برنج طارم، صدری و هاشمی است.

معمولا بعد از برداشت برنج و انتقال به شالیکوبی ها فرایند پوست کندن و سفید کردن برنج انجام میشود. برنج هایی که مقاومت کمتری دارند طی این فرایند شکسته و خرد میشوند و به عبارتی تبدیل به برنج های نیمدانه، لاشه، و سرلاشه میشوند. برای یکدست کردن، برنج ها رو چندین بار الک میکنند و بسته به نوع دانه (کامل یا شکسته) بسته بندی میکنند.

برنج خوب ایرانی، رنگی نیمه شفاف یا به عبارتی دیگر نیمه بلوری دارد و حالت کدر بودن برنج‌های خارجی را ندارد. رنگ برنج کهنه استخوانی و تازه اش روشن است.

گاهی دانه های برنج تکه های سفیدی مثل ابر دارد. این سفیدک ها باعث زیاد شدن لعاب و وارفتن برنج موقع پختن میشود.سفیدک زدن برنج زمانی اتفاق میفتد که برنج در شالیزار بخاطر بارش بی موقع باران در زمان برداشت، گرفتن رطوبت در کارخانه و خیس شدن در انبار در زمان نگهداری پیش بیاید، مجموعه این عوامل باعث می شود از مرغوبیت برنج کم شده و به هنگام پخت خرد و شکسته میشود و اصلا مجلسی در نیاید و شفته می شود.