مواد اولیه پروفیل‌های uPVC شامل ۵۷% نمک و ۴۸% گاز یا نفت خام است. از آنجا که درصد نفت در uPVC کم است، می‌توان بیان کرد که این ماده نسبت به سایر پلاستیک‌ها از ذخایر اندک نفت در طبیعت سهمی ناچیز دارد. از طرفی منابع نامحدودی نمک نیز در دنیا وجود دارد و این موارد باعث برتری uPVC می‌گردد. فرآیند تولید با حرارت دادن گاز طبیعی مایع در درون کوره آغاز می‌شود. در طی این فرآیند گاز به اتیلن یا پروپیلن تبدیل می‌شود. از طرفی استفاده از الکتریسیته نمک را به کلرین و سود (NaOH) می‌شکند. سود حاصله برای مصارفی چون کاغذ، صابون و… استفاده می‌شود. کلرین میل زیادی به مشتعل شدن دارد واین خصوصیت مستقیما به محصول نهایی وینیل منتقل می‌شود. سپس کلرین و اتیلن در راکتورهای خاصی مخلوط شده و محصول ابتدایی EDC را تشکیل می‌دهند که سپس در کوره به مونومروینیل کلراید (VCM) تبدیل می‌شود. در این هنگام VCM با آب و یک Initiator (جوانه‌زا) ترکیب می‌شود. در اثر این عمل مونومرهای VCM در طول زنجیره های بلندی قرار می‌گیرند ( عمل پلیمیزاسیون ) و در انتهای این فرآیند پودر سفید uPVC به دست می‌آید. چیزی که در مورد پلاستیک‌ها ـ علاوه بر روش تولید و کیفیت ـ مهم است فرمولاسیون صحیح می‌باشد. امروزه PVC جزء موادی است که درمحدوده وسیعی کاربرد دارد از اسباب بازی بچه گرفته تا لوله، پروفیل‌های پنجره، کیسه‌های خون و کابل، همه و همه موارد کاربرد این ماده می‌باشد.
چه موادی به uPVC اضافه می‌شوند؟
مقدار و نوع موادی که به رزین uPVC اضافه می‌شوند بسته به اندازه دانه رزین، تکنولوژی تولید، کیفیت مورد نظر و کاربرد نهایی محصول دارد. از جمله موادی که به uPVC اضافه می‌گردند: 🔵 آنتی میکروب‌ها: از تخریبات ناشی از میکروب‌ها جلو گیری می‌کنند. 🔵 آنتی اکسیدان‌ها: از تخریب اکسیدی جلوگیری می‌کنند.
🔵 عامل آنتیاستاتیک: از ایجاد الکتریسیته ساکن اضافی جلوگیری می‌کند. 🔵 عامل ایجاد حالت تورم: در ساخت فوم‌های پلیمری اضافه می‌شود.
🔵 عامل ایجاد پیوندها: ایجاد باند و پیوند را در پلیمر، فیلتر و تقویت کننده‌ها افزایش می‌دهد. 🔵 رنگ دهنده‌ها: باعث ایجاد رنگ‌های مختلف می‌شود.
🔵 تاخیر انداز اشتعال: نرخ اشتعال و پتانسیل ایجاد اشتعال را کاهش می‌دهد. 🔵 پایدار کننده حرارتی: تخریبات حرارتی در دماهای بالا را کاهش می‌دهد (در تمامی فرمولاسیون‌های PVC برای کاهش تخریب‌های ناشی از حرارت و تنش در طی فرآیند لازم بوده، از طرفی به PVC مقاومت به نور، آب و هوای مختلف داده و خواص فیزیکی آن را افزایش می‌دهد.)
🔵 اصلاح کننده ضربه: مقاومت به ضربه را بهبود بخشیده تافنس را زیاد می‌کند. 🔵 روان سازها: اصطکاک داخلی و خارجی در پلیمر مذاب طی فرآیند را کاهش می‌دهد.
🔵 نرم‌کننده‌ها: انعطاف محصول نهایی را افزایش می‌دهد. (در محصولات سخت از جمله لوله‌ها و پرو فیل‌های پنجره استفاده نمی‌شود.) 🔵 پایدارکننده UV: تخریبات نوری (حاصل از اشعه‌ماورای بنفش) را کاهش می‌دهد.
🔵 عامل آزاد سازی از قالب: چسبیدن پلیمر به داخل قالب را کاهش می‌دهد. 🔵 فیلر ها: خصوصیات مکانیکی و حرارتی را افزایش داده، قیمت را کاهش می‌دهد.
پس از اضافه کردن مواد مختلف به رزین uPVC بسته به خواص مورد نظر و نوع محصول، ماده حاصله طی فرآیندهای مختلف به محصول‌های متنوعی از جمله اسباب بازی بچه، روکش دفتر، کیسه خون، پمپهای خون، بسته بندی مواد غذایی، پروفیل پنجره، کابل الکتریسیته، لوله و… تبدیل می‌شود. یکی از عمده مصارف uPVC در ساختمان‌سازی، در و پنجره‌های uPVC می‌باشند که به دلیل خواص مطلوب و مناسب بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند، به طوریکه جایگزین مواد دیگری چون آلومینیوم، چوب، آهن می‌گردد.