اگر شما هم از طرفداران پوشاک راحت برای استفاده روزمره هستید، قطعا نام شلوارهای اسلش و جاگر را شنیده‌اید. صنعت مد در سال‌های اخیر همواره به سمت تغییرات ساختار‌شکنانه و راحتی پوشش در حرکت بوده است. یکی از مهم‌ترین تحولات، استفاده از لباس‌های ورزشی به‌ویژه شلوارهای راحت در سبک پوشش‌ها‌ی نیمه رسمی و روزانه است. اولین شلوار ورزشی در سال ۱۹۲۰ توسط Émile Camuset، بنیان‌گذار Le Coq Sportif معرفی شد. شلوارهای کشباف خاکستری ساده با فاق بلند، که به ورزشکاران اجازه می‌داد به راحتی دراز بکشند و بدوند. طی گذر زمان با حفظ الگوی دوخت، کش در پاچه‌ها و تغییر در نوع پارچه‌ی استفاده شده، انواع جدیدی از شلوارهای راحت و محبوب مانند: اسلش، گرمکن، اسلش جین و جاگر به وجود آمد.
شاید در جریان خرید شلوارهای راحت، برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که تفاوت میان جاگر و اسلش چیست؟
هرچند کلمات جاگر (Jogger) و اسلش (Sweatpant) در زبان انگلیسی غالبا به یک معنا به کار برده می‌شوند، اما تفاوت‌هایی میان این دو وجود دارد.
اسلش شلوار مناسب میادین ورزشی
شلوارهای اسلش، معمولا از پارچه‌های ضخیم نخی و یا پشمی اما منعطف و کشسان، ساخته می‌شوند. کمی آزادتر و بلند‌تر از جاگر‌ها هستند و انتخاب مناسب برای فعالیت‌های غیر رسمی و یا ورزش در روز‌های سرد به نظر می‌رسند. اگر اهل دویدن هستید، اسلش گزینه‌ی مناسبی برای تسهیل حرکت است. اسلش، جزو جدا‌نشدنی استایل آقایان و خانم‌هایی است که از پوشیدن لباس‌های گشاد لذت می‌برند. در قسمت کمر معمولا کش‌های پهن با بند‌های تنظیم‌کننده سایز دیده می‌شود و رنگ‌های به کار رفته برای این شلوارها معمولا سفید، مشکی و طوسی است.
جاگر‌ها را چگونه بشناسیم؟
جاگر یک پیشنهاد عالی برای روز‌های گرم و پر‌فعالیت است. این شلوارها معمولا از پارچه‌های سبک، منعطف و خنکی دوخته می‌شوند که ترکیب پلی استرغالب به نخ دارند و کمتر چروک می‌شوند. پس می‌توانند فارغ از جنسیت، انتخاب مناسبی برای پوشش نیمه رسمی در محل کار یا بیرون رفتن باشند. تفاوت قابل توجه جاگر‌ها با مدل‌های مشابه، در نوع پارچه، طیف رنگی بسیار متنوع، دوخت کیپ‌تر پاچه‌ها و استفاده از دکمه و زیپ در بخش کمر شلوار است.