نحوه روکش کردن لاستیک‌های کارکرده
کارخانجات روکش لاستیک، ابتدا تایرهای صاف و بلا استفاده را از سطح شهر جمع آوری می‌کنند. این فرایند ممکن است به صورت همکاری بین آپاراتی‌ها و کارخانه صورت بگیرد. لاستیک‌های جمع آوری از لحاظ فرسودگی به ۳ دسته‌ی سایش کاملا یکسان، سایش یک‌طرفه و سایش بد شکل و نامظم تقسیم می‌شوند. مشخصا هر چه آج‌های تایر منظم‌تر خورده شده باشند، عمل روکش کردن آن نیز راحت‌تر انجام خواهد شد. در این فرایند ساختار کلی تایر و سیم‌های تقویت کننده لاسیتک دست نخورده باقی می‌مانند و روی قسمت‌های بیرونی تایر روکش و بازسازی انجام می‌شود.تاریخ تولید تایر و سالم بودن بافت اصلی تایر، قسمت‌های داخلی و سیم‌های تقویت‌کننده تایر، از عوامل مهم در انجام عمل روکش لاستیک می‌باشند. عمل روکش کردن در قالب‌‌های مخصوص تحت فشار ۱۰۰ کیلوگرم و حرارت ۱۶۰ درجه سانتی‌گراد صورت می‌گیرد و بسته به ضخامت تایر از یک ساعت الی یک ساعت و ربع به طول می‌انجامد. روکش لاستیک به نحوی صورت می‌گیرد که تشخیص تایر نو از کهنه دشوار است.
در فرایند روکش کردن لاستیک ابتدا تایر از لحاظ سلامت، هرگونه ضرب‌خوردگی، سوراخی، پنچری، دو پوسته شدن و … بررسی می‌شود.در این مرحله لاستیک‌های غیر قابل استفاده فیلتر شده و از چرخه‌ی تولید خارج می‌شوند. سپس آج‌های باقی مانده تایر با دستگاه مخصوص یا سمباده صاف می‌شوند و کاملا از بین می‌روند.در مرحله بعد با توجه به کاربرد لاستیک روکش موردنظر در انواع گل‌های مختلف قالب گیری می‌شود و سپس به دو روش سرد یا گرم عمل روکش روی آن، با پیوند دادن روکش به سطح زیرین لاستیک انجام می‌شود.در مراحل فنی ابتدا لاستیک ها باد می‌شود و آج‌های قدیمی با سرعت بالا پاک می‌شوند. این دستگاه ها به مقدار دقیقی آج لاستیک قدیمی را حذف می‌کنند و سطح را برای آج جدید آماده می‌کنند. در مرحله بعدی باید روکش لاستیک با استفاده از فشار و گرما به سطح تایر بچسبد. قالب روکشی که با طرح آج جدید قالب گیری شده است، گرم می‌شود و لایه نازکی از چسب مخصوصی بین تایر و روکش پخش می‌شود. سپس تایر در جایی به نام محفظه پخت قرار می‌گیرد که باعث گرم شدن و تکمیل فرایند روکش می‌شود. پس از آن باید چسب خشک شود تا تایر آماده رفتن زیر خودرو شود.در آخرین مرحله تایر باید مورد بررسی نهایی قرار گیرد. لاستیک تولید شده مورد بازرسی عملی و تئوری دیگری قرار می‌گیرد و قبل از اینکه کارخانه را ترک کند و وارد بازار شود، استانداردهای صنعتی را پاس کند.
کاربرد لاستیک‌های روکش شده
در دهه ۱۹۶۰، لاستیک‌های روکش‌شده به دلیل فناوری محدود اقتصادی‌ترین راه‌حل برای مصرف‌کنندگان بود. در نیمه اول قرن بیستم، بیشتر لاستیک به صورت شال و تیوب تولید می‌شدند که اغلب در هنگام استفاده در جاده‌ها در معرض آسیب قرار می‌گرفت. زمانی که B.F. Goodrich حق اختراع لاستیک‌های تیوبلس را ثبت کرد، فناوری تولید تایر به کلی دست‌خوش تغییر شد. در حالی که این پیشرفت‌ها در فناوری لاستیک به این معنی است که روکش مجدد در خودروهای سواری رایج نیست، اما روکش لاستیک برای مصارف کشاورزی و تجاری هنوز یک روش معمول در صنعت است.
لاستیک‌های روکش شده عموما برای ماشین‌های سنگینی که با سرعت پایینی کار می‌کنند، ساخته می‌شوند. ادوات کشاورزی، یدک‌کش‌‌ها، ماشین‌های حمل زباله، خودروهایی که در انبارها کار می‌کنند و هرگونه ماشین آلاتی که با سرعت زیاد درگیر نیستند، می‌توانند از لاستیک روکش‌شده استفاده کنند. روکش لاستیک به‌دلیل اینکه به نوعی مثل لایه‌ای به روی تایر کهنه چسبانده می‌شود، تحمل فشار وزنی در سرعت بالا را ندارد. این نوع لاستیک‌ها قیمت ارزان‌تری نسبت به تایرهای نو دارند و برای افرادی که بودجه کمی برای خرید لاستیک دارند، تایرهای روکش شده می‌توانند بدون تحمیل هزینه زیاد، جایگزین لاستیک‌های فرسوده شوند. قیمت لاستیک‌های روکش دار نصف و یا یک سوم قیمت لاستیک‌های نو و دست اول است. اصولا تایرهای روکش دار را برای مسافت‌های کوتاه و درون شهری استفاده می‌کنند. بدلیل امنیت غیرقابل اتکای لاستیک روکش‌شده نمی‌توان آنها را در خودروهای سواری اسفاده کرد؛ مگر در خودروهایی که صرفا در محیطی کار می‌کنند که نیاز به رانندگی با سرعت بالا ندارند.