پکیج، نقش یک موتورخانه کوچک را درون منزل و یا ساختمان اداری دارد. پکیج‌ها می‌توانند به صورت زمینی یا دیواری باشند. بر اساس نیاز و شرایط، می‌توان هر دو نوع پکیج را در یک واحد با هم داشت. نکته‌ای که وجود دارد این است که پکیج‌های دیواری نسبت به زمینی کم‌حجم‌تر بوده و به راحتی می‌توان آن‌ها را در فضایی مانند آشپزخانه نصب کرد. پکیج‌ها آب گرم مصرفی ساختمان و حرارت لازم برای گرم‌شدن رادیاتورها را فراهم می‌کنند. ساختمان‌هایی که پکیج دارند، نیازی به تاسیسات موتورخانه مرکزی ندارند؛ به همین دلیل هزینه‌های لوله‌کشی و تأمین دیگ و مشعل و … برای ساختن موتورخانه مرکزی را ندارند. سازندگان پکیج این روزها در تلاشند تا راندمان حرارتی محصولات خود را بالاتر برده و مصرف سوخت را پائین بیاورند.
پکیج‌های دیواری و زمینی به دو دسته فن‌دار و بدون فن تقسیم می‌شوند. وجود فن کمک می‌کند تا دود و گازهای سمی که در نتیجه احتراق تولید می‌شوند، به راحتی از طریق دودکش تخلیه شود. علاوه بر این، برخی از پکیج‌های دیواری و زمینی دارای دو مبدل حرارتی و برخی تک مبدل هستند. در پکیج‌هایی که دو مبدل حرارتی دارند، یکی از مبدل‌ها برای گرم‌کردن آب مصرفی و دیگری برای گرم‌کردن رادیاتورهاست.
نحوه عملکرد پکیج‌ها به این صورت است که با عبور آب مصرفی، سنسور فشار آب فعال شده و مشعل جرقه می‌زند و مبدل حرارتی را گرم می‌کند. پکیج از اجزایی شامل: برد کنترل، سنسور آب گرم یا ترمیستور، ترموستات حد و شیر سه طرفه تشکیل شده‌است.
رادیاتورها، چه در سیستم گرمایشی مرکزی و چه در سیستم پکیج، انواع مختلفی مانند: رادیاتور آلومینیومی، رادیاتور پنلی، رادیاتور فولادی و رادیاتور برقی دارند. البته رادیاتور برقی نیاز به موتورخانه و یا پکیج برای گرم‌شدن ندارد.
مزایای پکیج
▪️ ایمنی بالا به دلیل استفاده از سنسورهای هشداردهنده
▪️تنظیم دما در هر واحد آپارتمانی به صورت مستقل
▪️بهره‌وری بالا
▪️عدم هدر رفت آب
▪️هزینه تعمیر و نگهداری پایین‌تر از موتورخانه
▪️اما تنها عیب پکیج این است که در صورت اختلال در عملکرد پکیج، محیط منزل و آب مصرفی همه سرد می‌شوند.