نمای کامپوزیتی متشکل از پانل‌های کامپوزیتی است. هر پانل کامپوزیت شامل ترکیبی از لایه‌های فلز به هم چسبیده است که منجر به ایجاد سازه و ساختاری صلب می‌شود. شکل اصلی و اساسی پانل کامپوزیت شامل دو ورق نازكی است که به یک مغزه سبک متصل شده و توسط آن از یکدیگر جدا شده‌اند. فاصله دو ورق تعیین کننده صلبیت کامپوزیت نهایی است و هر چه فاصله بیشتر باشد، توانایی و کارایی پوششی محصول نهایی بالاتر خواهد بود. پانل‌های کامپوزیت با توجه به ضخامت و نوع آلیاژ آلومینیوم، لایه‌ها، نوع رنگ به کار رفته در پوستۀ بیرونی و نوع و ضخامت مواد به کار رفته در لایۀ میانی و پوشش سطح آلومینیوم انواع مختلفی داشته و هر کدام کیفیت و کاربرد معینی دارند.

لایۀ میانی پانل‌ها در نمای کامپوزیتیِ آلومینیومی از مواد مختلفی تشکیل شده است. پلی اتیلن لایۀ میانی ضد حریق B1 لایه ضد حریق A2 ، که معمولاً از هیدروکسید آلومینیوم و دیگر مواد معدنی ساخته می‌شود. پلی اتیلن استفاده شده در لایۀ میانی این پانل‌ها غیرقابل اشتعال است. اما بر حسب حساسیت و وجود مواد اشتعال زا در نزدیکی این پانل‌ها، باید از لایه میانی با خاصیت حریق A2 و B1 استفاده کرد. ورق‌های پلی استایرنی که توسط حرارت دادن گرانول‌های پلی استایرنی و ذوب کردن آن‌ها با هم و به همراه مخلوطی از بخار و پرس تولید می‌شوند، باعث اعمال هزینه کمتری در مواد اولیه در قیاس با فوم‌های پلی یورتانی می‌شود. با این حال، پلی یورتان، عایق بهتری در مقایسه با پلی استایرن است (پلی یورتان با ضخامت ۲۵ میلی متر خواص عایقی یکسانی با پلی استایرن‌های با ضخامت ۴۰ میلی متر دارد) و ساخت آن‌ها نیز ساده‌تر است.

بر اساس نوع روکش سطح، پانل‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند.

این پوشش تا حدی مقاوم در مقابل اشعۀ ماوراء بنفش است. بر حسب میزان درخشش آن، پوشش به دو گروه مات و براق طبقه بندی می‌شود. ساختار فشرده مولکول‌ها رنگ سطح را صاف و درخشنده می‌نماید. کاربرد این پوشش بر روی بخش آلومینیومی داخلی پانل یا برای دکوراسیون داخلی است.

پوشش PVDF به دو گروه پوشش معمولی PVDF و پوشش نانویی PVDF تقسیم بندی می‌شوند. پوشش معمولی PVDF قابلیت ضد اسیدی، ضد قلیایی و با دوام در محیط و شرایط آب و هوایی خشن داشته و برای روکش دیوار‌های خارجی کاربرد دارد. رنگ رویۀ این پانل‌ها بخش عمده نور خورشید را بازتاب داده و در نتیجه انرژی تابشی ورودی به ساختمان را کاهش می‌دهد.

پوشش رویۀ پلیمر – فلوئور مقاومت مناسبی در برابر شرایط آب و هوایی دارد. در مقایسه با PVDF، رنگ‌های زنده‌تر و تازه‌تری ضمن حفظ درخشندگی بالا ارائه می‌نماید.

هستۀ مرکزی این پانل‌ها از ترکیبات پلی الفینی غیرهالوژنی و پرکننده‌های معدنی است. سرعت سرایت شعله به سایر نقاط و مواد ضد حریق در اندازه‌های نانومتری در مرکز کامپوزیت است. در واقع هستۀ ترمو پلاستیکی شامل عنصر ضد آتش و تأخیر اندازی شعله است و سبب می‌شود این ترکیب آتش نگرفته و هنگام آتش سوزی از خود گاز مضری متصاعد نکند. این مواد دارای خاصیت پایداری در برابر شرایط آب و هوائی هستند.

انواع متنوعی از مواد و فوم‌های ورقه‌ای با ضخامت‌های مختلف را به عنوان مغزه پانل‌ها در نمای کامپوزیتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پشم معدنی مغزه‌های کاغذی لانه زنبوری ورق‌های صلب پلی استایرنی لبه دار ورق‌های صلب پلی استایرنی IB فوم‌های پلی یورتانی (پلی ایزو سیانورات یک شکل اصلاح شده از پلی یورتان است که مقاومت بالاتر و آتش گرفتگی کمتری دارد)

سه نوع چسب به طور عمده در تولید پنل‌‌های ساندویچی لایه لایه استفاده می‌شود. 1: چسب‌های اتصالات نئوپرنی 2: پلی یورتان‌های یک و دوجزئی 3: اپوکسی‌های یک و دوجزئی

در نمای کامپوزیتی سطوح خارجی پانل باید کاملاً تمیز و عاری از هر گونه آلودگی باشند. روکش سطح نباید زدگی، نقص و خط و خش داشته باشد. هیچ گونه برآمدگی و برجستگی و زدگی در سطوح پانل وجود نداشته باشد.