فروش و پخش آلایش مرغ با کیفیت

در آلایش مرغ سنگدانه ها را از داخل بدنم خارج می‌کنند. همچنین چربی های اضافی آن را می‌گیرند و در داخل دستگاهی قرار می‌دهند که توسط تیغه های موجود در آن برش عمیقی روی قسمت عضلانی مرغ انجام گرفته و سپس محتویات آن تخلیه می‌شود.

بعد از آن بر روی دستگاه دیگری که وظیفه جداسازی پوسته داخلی سنگدان را به عهده دارد قرار می گیرد و در نهایت پس از شستشو با آب تمیز و خنک شدن آماده بسته بندی می گردد.همچنین جگر های مرغ را پس از جدا کردن کیسه صفرا و شستشو با آب تمیز آماده بسته بندی می شود. قلب لاشه ها نیز پس از جدا شدن پوشش خارجی قلب شستشو گردیده و آن نیز آماده بسته بندی می شود. سنگدان و جگر و قلب مرغ درون ظرف یکبار مصرف قراره گرفته, توسط نوار استریج یا سلفون بسته بندی می شود. روی آن اطلاعاتی مثل تاریخ تولید و انقضاء, محل تولید محصول و ….درج می شود.لاشه باقی مانده مرغ وارد محفظه ای می شود که در اطراف آن شیر های آبی وجود دارد که آب را با فشار به روی لاشه ها پاشیده و سبب شست و شوی آن ها می شود. بعد از این مرحله وارد قسمت جداسازی پاها می شود. به این ترتیب تمام مراحل الایش مرغ انجام می شود.در قسمت جداسازی پاها از لاشه, تیغه دستگاه پا بر طوری تنظیم شده است که پاها را از ناحیه مفصل خرگوشی از بدن جدا کند. لاشه ها پس از جدا شدن پا به داخل مخزن آب انتقال داده می شوند. پاها نیز بعد از شستشو و پوست و ناخن گیری به صورت جداگانه بسته بندی شده و همراه دیگر عضو های قابل استفاده مرغ به بازار عرضه می گردد.

بعد از آن بر روی دستگاه دیگری که وظیفه جداسازی پوسته داخلی سنگدان را به عهده دارد قرار می گیرد و در نهایت پس از شستشو با آب تمیز و خنک شدن آماده بسته بندی می گردد. همچنین جگر های مرغ را پس از جدا کردن کیسه صفرا و شستشو با آب تمیز آماده بسته بندی می شود. قلب لاشه ها نیز پس از جدا شدن پوشش خارجی قلب شستشو گردیده و آن نیز آماده بسته بندی می شود. سنگدان و جگر و قلب مرغ درون ظرف یکبار مصرف قراره گرفته, توسط نوار استریج یا سلفون بسته بندی می شود. روی آن اطلاعاتی مثل تاریخ تولید و انقضاء, محل تولید محصول و ….درج می شود. لاشه باقی مانده مرغ وارد محفظه ای می شود که در اطراف آن شیر های آبی وجود دارد که آب را با فشار به روی لاشه ها پاشیده و سبب شست و شوی آن ها می شود. بعد از این مرحله وارد قسمت جداسازی پاها می شود. به این ترتیب تمام مراحل الایش مرغ انجام می شود. در قسمت جداسازی پاها از لاشه, تیغه دستگاه پا بر طوری تنظیم شده است که پاها را از ناحیه مفصل خرگوشی از بدن جدا کند. لاشه ها پس از جدا شدن پا به داخل مخزن آب انتقال داده می شوند. پاها نیز بعد از شستشو و پوست و ناخن گیری به صورت جداگانه بسته بندی شده و همراه دیگر عضو های قابل استفاده مرغ به بازار عرضه می گردد.

یکی از موارد شاخص در تعیین کیفیت گوشت مرغ، وزن آن متناسب با طول دوره پرورش است. پیشرفتهای ژنتیکی، بهبود روش‌های پرورش و مدیریت علمی پرورش باعث شده است که جوجه‌های گوشتی ظرف مدت کوتاهی به وزن مناسب بازار برسند ولی در کشور ما به دلایل مختلفی از جمله بالا بودن قیمت جوجه یکروزه، پایین بودن افت لاشه در مرغ‌های سنگین نسبت به مرغ‌های سبک، تمایل کشتارگاه به خرید مرغ‌های با وزن بالاتر، هزینه ثابت اولیه واکسیناسیون و بهداشت و درمان برای هر قطعه مرغ ، عدم تمایل مرغداران به افزایش تعداد دفعات جوجه ریزی سالیانه و تمایل بیشتر مصرف کنندگان به خرید لاشه‌هایی با وزن بالا، وجود واسطه‌ها و فرهنگ مصرف مرغ درشت در جامعه، مدت پرورش جوجه گوشتی را به بیش از ۵۰ روز افزایش داده و این امر منجر به تولید مرغ‌های با وزن کشتار نزدیک به ۳کیلوگرم شده است.میانگین وزن کشتار مرغ در کشور ما ۲۵۰۰ گرم و میزان تلفات ۹.۲ درصد می باشد. همچنین میانگین سن کشتار بر اساس اطلاعات غیر رسمی ۴۶ تا ۴۸ روز است. با افزایش سن کشتار و در نتیجه افزایش وزن جوجه های گوشتی، حتی اگر بیماری حادی در گله وجود نداشته باشد، ریسک ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی در اثر نارسایی قلبی، سندرم آسیت و شکستگی پا به دلیل تحمل وزن بالا افزایش می یابد. در حال حاضر در ایران یکی از مهمترین دلایل نرخ بالای تلفات، بالا بودن سن کشتار در مرغداری های کشور است.تولید و عرضه گوشت مرغ با وزن یکسان و دامنه وزنی کم در یک دوره پرورش را مرغ سایز می گویند. تولید مرغ در سن کمتر و عرضه لاشه با وزن ۴/ ۱ کیلوگرم در واقع اجرای سیاست تولید محصول سالم است. در این فرایند، طول دوره پرورش از ۵۰ روز به ۳۵ الی ۴۰ روز کاهش یافته تا از این طریق بتوان مرغ استاندارد با وزن زنده معادل ۰۰ / ۲- ۸/ ۱ و وزن لاشه ۵/ ۱- ۳/ ۱ کیلو تولید کرد که این نوع گوشت دارای چربی و ضایعات کمتری بوده و به سلامت مصرف کننده کمک می نماید.

کاهش سن کشتار موجب تردی و افزایش کیفیت گوشت ران و سینه می شود.گوشت سینه مرغ در حالت خام به رنگ صورتی کم رنگ است. هر چه سن کشتار افزایش یابد رنگ گوشت تیره تر می شود. مقدار چربی لاشه با بالا رفتن وزن نیز افزایش می یابد. کاهش سن کشتار موجب کاهش چربی لاشه می شود که این امر ماندگاری لاشه در سردخانه با هدف ذخیره سازی و صادرات را افزایش می دهد. مطالعات نشان می دهند که حدود ۲۰ – ۸ درصد وزن لاشه مرغ را وزن پوست و چربی محوطه بطنی تشکیل می دهد. این قسمت از لاشه توسط مصرف کنندگان قابل استفاده نبوده و دور ریخته می شود. میزان پوست و چربی محوطه بطنی رابطه مستقیم با وزن لاشه داشته بطوریکه با افزایش وزن لاشه مقدار پوست و چربی محوطه بطنی افزایش می یابد. با توجه به اینکه مرغ های سایز دارای وزن لاشه کمتری هستند بنابراین میزان افت لاشه ناشی از پوست و چربی محوطه بطنی در مقایسه با مرغ های سنگین وزن نیز کاهش می یابد.

سبز شدن عضلات سینه مرغ یکی دیگر از موارد کاهش کیفیت لاشه است. این سندرم ناشی از عدم خون رسانی کامل به عضله عمقی سینه بوده که به دلیل سرعت رشد بالا و تراکم در سالن های پرورش یا نگهداری در شرایط نامناسب اتفاق می افتد. کمبود اکسیژن در سالن های پرورش نیز از جمله عواملی است که در بروز این عارضه تاثیرگذار است. اصولا عضله سبز عارضه ای است که بیشتر به دلیل کمبود اکسیژن در بافت های بدن مرغ، بخصوص عضله سینه که به دلیل بال زدن های مکرر پرنده ممکن است، اکسیژن کافی به آن نرسد، اتفاق می افتد و در واقع این موضوع هیچ گونه ارتباطی به بیماری های عفونی ندارد. متاسفانه در ظاهر مرغ قابل مشاهده و تشخیص نیست در صورت مشاهده این عارضه در مرغ، اگر گوشت بوی نامطبوعی نداشته باشد می توان قسمت تغییر رنگ داده شده را جداسازی و بقیه را مصرف نمود، زیرا عضله سبز هیچ گونه خطری برای سلامت ندارد.

استفاده از آنتی بیوتیک ها به منظور مبارزه با عوامل بیماری زا و بهبود عملکرد، مشکلاتی را به همراه داشته است که از جمله ی این مشکلات می توان به پیدایش گونه های میکروبی مقاوم در مقابل آنتی بیوتیک ها، باقی ماندن بقایای آن ها در محصولات نهایی و اثرات سوء این مواد بر مصرف کنندگان اشاره کرد؛ لذا در کشورهای اروپایی مصرف آنتی بیوتیک ها در پرورش طیور ممنوع شده و در سایر کشورها نیز مصرف آن ها بسیار محدود شده است. با توجه به این که برخی از آنتی بیوتیک های مورد استفاده در تولید طیور با مصرف درمانی انسانی مشترک هستند، امکان انتقال سویه های باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک از طریق محصولات طیور به انسان وجود دارد. این موضوع باعث می شود برخی آنتی بیوتیک های درمانی در مورد انسان مؤثر واقع نشود و بنابر این باقی ماندن آنتی بیوتیک در محصولات طیور، استفاده از این افزودنی یا دارو را در جیره طیور مورد تردید قرار داده است. کشتار مرغ در وزن سنگین احتمال وجود باقی مانده های آنتی بیوتیکی را افزایش می دهد. هر چه سن حیوان افزایش می یابد احتمال وقوع بیماری و درنتیجه مصرف آنتی بیوتیک ها افزایش یافته و احتمال باقیمانده آنتی بیوتیکی در لاشه های سنگین وزن را بیشتر می نماید. براساس گزارش سازمان دامپزشکی کشور میانگین سن شروع بیماری در گله های مرغ گوشتی کشور ۲۵ روز بوده و دوره مصرف دارو ۲۵ تا ۳۸ روزگی است. از طرفی میانگین ماندگاری آنتی بیوتیک های مصرفی در طیور حدود ۵ روز است.