دیزل ژنراتورها ماشین های بسیار مفیدی هستند که با سوزاندن سوخت دیزل برق تولید می کنند. این ماشین ها از ترکیبی از یک ژنراتور الکتریکی و یک موتور دیزل برای تولید برق استفاده می کنند. دیزل ژنراتورها مقداری از انرژی شیمیایی موجود در سوخت دیزل را از طریق احتراق به انرژی مکانیکی تبدیل می کنند. این انرژی مکانیکی سپس یک میل لنگ را چرخانده و برق تولید می کند. بارهای الکتریکی با حرکت سیم در یک میدان مغناطیسی در سیم القا می شوند. در یک کاربرد ژنراتور الکتریکی ، دو آهنربای قطبی معمولاً میدان مغناطیسی را تولید می کنند. سپس یک سیم به دور میل لنگ دیزل ژنراتور بارها پیچیده می شود که بین مغناطیسی ها و در میدان مغناطیسی قرار می گیرد. هنگامی که موتور دیزل میل لنگ را می چرخاند ، سیم ها سپس در سراسر میدان مغناطیسی حرکت میکنند ، که می تواند بارهای الکتریکی را در مدار القا کند. یک قانون کلی این است که دیزل ژنراتور از هر کیلووات ساعت تولید شده 0.4 لیتر گازوئیل استفاده خواهد کرد. موتور دیزلی مورد استفاده در اصل یک موتور احتراق داخلی است. برخلاف موتور بنزینی ، موتور دیزلی از گرمای فشرده سازی برای اشتعال و سوختن سوختی که به محفظه تزریق تزریق شده استفاده می کند. به طور کلی ، موتورهای دیزلی بیشترین بازده گرمایی را نسبت به هر موتور احتراق داخلی دارند ، که به شما امکان دستیابی به درصد تقریبی بازده کارنو را می دهد. موتورهای دیزلی می توانند از بسیاری مشتقات روغن خام کار کنند. سوختهایی که موتور دیزل ممکن است برای احتراق استفاده کند شامل گاز طبیعی ، الکلها ، بنزین ، گاز چوب و گازوئیل است.

ژنراتورهای دیزل در بسیاری از برنامه های کاربردی همه کاره در سراسر جهان استفاده می شود. به طور معمول آنها در مکان های روستایی که به شبکه برق متصل هستند راه اندازی می شوند و می توانند به عنوان منبع اصلی برق یا برای سیستم پشتیبان استفاده شوند. از ژنراتورهای دیزل می توان برای جبران نیاز به حداکثر قدرت در شبکه استفاده کرد. زیرا می توان آنها را بدون ایجاد زمان تأخیر به سرعت روشن و خاموش کرد. ژنراتورهای مورد استفاده در تنظیمات مسکونی می توانند از 8 تا 30 کیلووات باشند در حالی که ژنراتورهای مورد استفاده برای تنظیمات تجاری از 8 کیلووات تا 2000 کیلووات متغیر هستند. کشتی های بزرگ همچنین از ژنراتورهای دیزلی برای اهداف کمکی نیرو استفاده می کنند که می تواند از چراغ ها ، فن ها و کلیدها تا تکمیل نیرو به سیستم پیشرانه باشد.

سوزاندن دیزل یا سایر سوخت ها باعث ایجاد گازهای خروجی می شود. دیزل ژنراتورها دی اکسید کربن (CO2) ، اکسید نیتروژن (NOx) و ذرات معلق تولید می کنند. این ژنراتورها این را در جو آزاد می کنند و کیفیت هوا را در مناطق نزدیک به طور قابل توجهی کاهش می دهند. هر لیتر سوخت 0.73 کیلوگرم کربن خالص ، 2.6 کیلوگرم دی اکسید کربن آزاد شده در هر لیتر سوخت دیزل دارد.

موتور دیزلی دینام را می چرخاند و جریان الکتریکی AC ایجاد می کند. این برای تأمین انرژی تجهیزات الکتریکی استفاده می شود. می توان از آنها برای تهیه طیف وسیعی از برنامه ها مانند مدارس ، بیمارستان ها ، کارخانه ها و خانه ها استفاده کرد. آنها می توانند به عنوان منبع اصلی برق یا در صورت قطع برق استفاده شوند. ژنراتورها براساس برنامه دارای رتبه بندی مختلف هستند ، چهار رتبه بندی اصلی وجود دارد. حالت آماده به کار اضطراری (ESP) و توان محدود زمان (LTP) برای برنامه های آماده به کار ، پیوسته (COP) و قدرت با نرخ اولیه (PRP) هنگامی که به عنوان منبع اصلی برق استفاده می شود. هر رتبه بندی با ساعت و ضریب بار محدود می شود. ژنراتورها وقتی به عنوان آماده به کار استفاده می شوند ، معمولاً چیزی به نام Transfer Switch دارند. این وسیله مکانیکی است که همزمان با منبع تغذیه شبکه ، اتصال ژنراتور به بار را متوقف می کند. هنگامی که برق شبکه وجود دارد ، اتصال همزمان یک ژنراتور باید با کنترل های ویژه انجام شود تا آنها به طور موازی کار کنند. بدون این سیستم کنترل ، ممکن است آسیب جدی به ژنراتور وارد شود و منجر به آتش سوزی شود. هنگامی که منبع تغذیه از کار افتاد ، اتصال یک ژنراتور بدون جدا کردن آن از شبکه منجر به تغذیه مجدد شبکه می شود - به طور بالقوه کسی کشته می شود که در برقراری مجدد منبع برق کار می کند و احتمالاً هنگام بازگشت برق به ژنراتور شما آسیب می رساند. هنگامی که به عنوان منبع اصلی برق استفاده می شود (به عنوان مثال وقتی منبع تغذیه برق وجود ندارد یا شبکه برای استفاده از آن بسیار ضعیف است) از این به عنوان "حالت جزیره ای" یاد می شود. در مواردی که نیازهای بزرگتری برای برق وجود دارد ، می توان چندین واحد کوچکتر را با استفاده از فرایندی که به عنوان سنکرون کردن شناخته می شود ، به طور موازی به یکدیگر متصل کرد.